Μην επιτρέπεις να μπαίνουν μέσα σου πράγματα ανενόχλητα.
Καπνός γίνονται που σου θολώνει τα σωθικά.
Άντε μετά, μες στην ομίχλη, να σκεφτείς και να νιώσεις καθαρά.
Μένεις μ’ ένα κουβάρι λόγια και εικόνες,
να προσπαθείς σαν άλλος Θησέας να βρεις την άκρη του νήματος.
Γίνονται οι σκέψεις λαβύρινθος που σε ταλαιπωρεί
και τα συναισθήματα αγρίμια, έτοιμα να κατασπαράξουν όποιον τ’ αγγίξει.
Μονάχα ένα λευκό τριαντάφυλλο, κάπου στο βάθος,
προσπαθώντας να σ’ αφυπνίσει,
ανθίζει ματώνοντας για να φωνάξει από πόνο την ευωδία του.
