Χώρος αναμονής

Αναμονή.
Κάποτε μόνη,
πια συντροφιά
μ’ ένα βιός στην πλάτη.
Με βαραίνει θαρρείς;
Δεν κουβαλώ
πάνω από αυτό που αντέχω.
Στο φως αναπολώ
και στο σκοτάδι ακόμα
θα επιπλεύσω.