Το Άγιο Φως ήρθε και φέτος, μα δεν έλαβε καμιά υποδοχή.
Το έκλεισαν σαν λαθρομετανάστη σε κέντρο συγκέντρωσης.
«Επικίνδυνη» χρίστηκε η παραλαβή του από το εκκλησίασμα, γιατί ο άνθρωπος κινδυνεύει από τον άνθρωπο και ό,τι τον ενώνει είναι απειλή για την υγεία του.
Όμως ο Χριστός Ανέστη.
Για τον άρρωστο, που ελπίζει στη θεραπεία του.
Για τον άστεγο, που ονειρεύεται κάτω απ’ τα θολά αστέρια της πόλης.
Για τον ναρκομανή, που αρνείται αυτόν τον κόσμο που του στερεί τα όνειρα με τον πιο σκληρό τρόπο.
Για τα ορφανά, που αναζητούν ένα χάδι σε βλέμματα και μια αγκαλιά στη βραδινή προσευχή τους.
Για την οικογένεια του ανέργου που στερείται, μα δε χάνει την πίστη της.
Για τη μάνα, που της πήρε τόσο άχαρα ο θάνατος το παιδί μέσα από τα χέρια.
Για τα βρέφη, που για μάνα γνώρισαν την απόρριψη.
Για όσους φέτος στερήθηκαν το ύστατο αντίο σε φίλους κι οικογένεια.
Για τους λειτουργούς που σηκώνουν το σταυρό της αρρώστιας άλλων.
Για τα παιδιά, που το σαράκι της αβεβαιότητας αυτών που ζούμε κατατρώει την ανεμελιά τους.
Για τον ηλικιωμένο, που περνά τις γιορτές με μόνη συντροφιά την εικόνα της Παναγιάς στο φως του καντηλιού του.
Για την οικογένεια εκείνων που ακόμα κάνουν το σταυρό τους πριν φάνε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι.
Για σένα και για μένα, που φυλάμε την αγάπη σαν φυλαχτό μέσα μας και πασχίζουμε να πράξουμε το καλό με υπομονή.
Για όλους όσους έλαβαν το πνευματικό Άγιο Φως με την ψυχή τους.
Για τους αδικημένους, τους φτωχούς, τους αμαρτωλούς, τους πονούντες και πενθούντες.
Σταυρώθηκε από τον άνθρωπο και αναστήθηκε για τον Άνθρωπο.
Οι προδότες κι οι Φαρισαίοι, μόνοι τους προκαλούν τη μοίρα τους ανά τους αιώνες, αποστρέφοντας την καρδιά τους από την Αγάπη Του. Το κενό της απουσίας Του είναι η μεγαλύτερη τιμωρία που επιβάλλουν στον εαυτό τους. «Οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι».
Μα εσύ, που παρ’ όλα σου τα στραβά και τις αμφιβολίες, κρατάς το σταυρό στην καρδιά σου, μη φόβου.
Για σένα ανέστη ο Κύριος.
Η Αγάπη Του, πιο μεγάλη από την απιστία και τη ματαιοδοξία των ανθρώπων, υπάρχει και δεν περιορίζεται από καμία εντολή και κανένα μέτρο.
Φέτος που εντολές δόθηκαν και μέτρα πάρθηκαν για’ σένα, ήρθε η ώρα να θυμηθείς και να νιώσεις, μόνος μες στην αγκάλη Του, πως ο Χριστός ανέστη για τον Άνθρωπο.
