Ο τρόπος που σκληραίνεις την καρδιά σου μετά από κάθε χωρισμό, χτίζει το τείχος των αμυνών που θα πρέπει να σπάσει όποιος θελήσει να την αγαπήσει. Όμως, δεν είναι δοκιμασία για τον άλλον,
όπως μπορεί να νομίζεις. Βάρος για σένα είναι να κουβαλάς πέτρες μέσα σου και να πιστεύεις πως αυτές θα αποδείξουν την αξία του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου. Γιατί όσο καλός εργάτης κι αν είναι, αν δε δώσεις εσύ την άδεια, η καρδιά σου θα παραμείνει ένα παραμελημένο λατομείο.
Τι είναι λοιπόν καλύτερο; Να γιατρεύεις πληγές που στο τέλος θα σε ενδυναμώσουν και θα σε διδάξουν τι αξίζεις ή να ποτίζεις άγονες πέτρες και να κρύβεσαι στο φόβο για την αγάπη;
