Η αιχμηρή λεπίδα κρέμεται διαρκώς σε απόσταση αναπνοής από τη βάση του λαιμού σου. Εσύ σκυφτή κι ανήμπορη ν’ αντιδράσεις, αγκιστρωμένη από τον εφιάλτη. Ο φόβος δυνάστης σε παραδίδει στον τρόμο του επερχόμενου. Μια απειλή που γεννάται σαν παραμορφωμένο έκτρωμα και φιλοδοξεί να ενηλικιωθεί μέσα σου. Θα υλοποιηθεί; Θα παραμείνει στα λόγια; Πόσα “αν” και...

Έχω ένα όνειρο κρυμμένο. Μόλις ο κίνδυνος περάσει, σηκώνω τα μάτια και κοιτάζω τον ουρανό. Κάπου εκεί το έχω φυλάξει. Ανάμεσα στ’ αστέρια. Η καρδιά μου είναι τόσο γεμάτη από φόβο που αδυνατεί να το θρέψει. Άλλωστε, είναι επικίνδυνο να το έχω κοντά μου. Μπορεί να το καταλάβουν. Το ένστικτο μού λέει ότι είναι προτιμότερο...

Μια πολυτάραχη χρονιά έφτασε στο τέλος της. Δεν είναι ότι οι προηγούμενες μας έφερναν πάντα ό, τι ποθούσαμε, ούτε ότι τα βάσανα έλειπαν. Ο φετινός απολογισμός διαφέρει στο ότι, σ’ έναν κόσμο ατομικισμού, η ταλαιπωρία έγινε συλλογική. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα που σφύζει από μοναξιά, δεν είμαστε μόνοι, γιατί δεν είμαστε οι μόνοι που ζουν...

Αν…Δυο γράμματα.Μία πύλη προς μία άλλη ζωή. Καλύτερη ή χειρότερη;Σίγουρα διαφορετική. Δυο γράμματα σαράκι της καρδιάς και φωτιά της λογικής.Στοιχειώνουν το παρελθόν, υποθηκεύουν το μέλλον και απενεργοποιούν το παρόν.Καταβροχθίζουν όνειρα και οργιάζουν με μια φαντασία διεστραμμένη από πόθο και φόβο.Γίνονται σενάρια σε ένα έργο παράλληλο, οικείο μα και τόσο ξένο, άπιαστο και μακρινό. Η αρχή...

Εκείνη η μέρα είχε ξημερώσει ευοίωνη όπως όλες οι άλλες. Δεν ήξερες – δεν μπορούσες να ξέρεις – τι σου επιφύλασσε το απόγευμα. Ίσως να είχες μια περίεργη διαίσθηση πως κάτι κακό θα συμβεί, αλλά προσπαθούσες, σχεδόν βίαια, να την αποτραβήξεις από τη σκέψη σου. «Ιδέα μου είναι» επαναλάμβανες κάθε τόσο. «Σύνελθε» μουρμούριζες σχεδόν φωναχτά...

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό. Μια ανάσα κοφτή και βαριά ακροβατούσε στην ησυχία. Η Μυρτώ τρόμαξε. Προχωρούσε αργά και με όλες τις αισθήσεις σ’ εγρήγορση. Μέσα από κάτι ξεχασμένες χαραμάδες, μια δεσμίδα φωτός αποκάλυψε μια ανθρώπινη φιγούρα. Ένας άγνωστος άνδρας κείτονταν αβοήθητος. Τον πλησίασε διστακτικά. Είχε μια ανοιχτή πληγή στο μέρος της καρδιάς, που έκρυβε με...

Αναλώνεσαι. Σκορπάς τα κομμάτια σου πότε αλόγιστα, πότε από επιλογή. Δίνεσαι για να καλύψεις τα κενά σου. Δε χτίζεις σχέσεις. Ο φόβος σ’ εμποδίζει. Μήπως σ’ εκμεταλλευτούν, μήπως σε πληγώσουν. Μα συνεχίζεις να πληγώνεσαι από τα εφήμερα που επιδιώκεις, ενώ η ψυχή σου λαχταρά τη δέσμευση. Την επαφή. Όχι στο κορμί. Το χάδι της σάρκας είναι σαν...

Κάποιος από παλιά τον εγκατέστησε μέσα σου.Κρυφά.Εσύ έπαιζες ανέμελος και παρατηρούσες τον κόσμο γύρω σου.Τόσα πολλά καινούρια όμορφα πράγματα.Μα για σένα και τα άσχημα καινούρια ήταν.Γιατί ήσουν μικρός.Δεν έπαιρνες τα πράγματα τόσο στα σοβαρά.Πολλά ούτε καν που τα θυμάσαι.Όμως αυτός ήρθε και φώλιασε στη μικρή καρδούλα σου.Αυτή που χτυπούσε τόσο δυνατά όταν σε φόβιζε που...