Πέτα όνειρό μου! Πέτα ψηλά σαν χαρταετός στα χέρια ενός παιδιού! Δώσε μου την ελπίδα κι άσε με ν’ αγγίξω λίγο από τον αιθέριο ουρανό σου! Από εσένα, μου είπαν, έχω φτιαχτεί κι είναι στη φύση μου να κοιτώ κει πάνω. Να ψάχνω μέσα στα νέφη να σε βρω. Μην έχεις μπλεχτεί μες στης μολυσμένης πόλης τα καλώδια. Μην έχεις...

Είμαστε ένας βαθιά τραυματισμένος λαός.  Ένας λαός αιώνια έφηβος που κοιτά την ενηλικίωση από μακριά σαν άπιαστο όνειρό, ενώ περιμένει και προσδοκά έναν «σωτήρα», έναν «ηγέτη» που θα τον απαλλάξει από τα δεινά τα οποία ο ίδιος διαιωνίζει. Η χρόνια αιχμαλωσία πάγωσε όποια συνειδητοποίηση θα μπορούσε να έχει και τον ανάγκασε πότε να εφευρίσκει και...

Μια ανορθόδοξη άνοιξηστα τέλη του Οκτώβρη,παραμονές γιορτής,φωνάζει ΝΑΙ στην ομορφιάτης δίκαιης λευτεριάςκι ΟΧΙ στων λίγων την αιώνια τυραννία.Είθε ν’ ανθίσουν οι ψυχέςκαι να φυτρώσουν τα ΟΧΙ,αγέρωχα, υπερήφανα,στο γόνιμο περιβόλι της ειρήνης,να στολιστεί η γημ’ αγάπη, χαρά, ζωήκαι παιδικά χαμόγελα.

Ένα καλοκαίρι σβήνει στα βήματά σου. Φεύγει σιωπηλά να υποδεχτεί ένα θλιμμένο φθινόπωρο. Όπως η λύπη που διαδέχεται νομοτελειακά τη χαρά. Μα μέσα σου η αποχώρησή του φωνάζει από ευτυχία. Εκείνη που σου άφησε η γεύση της αλμύρας στα χείλη κι η αίσθηση της ελευθερίας στην καρδιά.

Σαν αρχινώ ο άνθρωπος να κάμω το σταυρό μου τα δάχτυλα ακουμπώ σφιχτά, γερά αγκαλιασμένα τρία είναι τον αριθμό, μέρη τσ’ Αγίας Τριάδας μέσα κλείω την κεφαλή, καρδία και χέρια δύο. Να ‘ναι μυαλό και ‘σθήματα και πράξεις ένα σώμα τριάδα να ‘ναι ανθρώπινη, στη σάρκα εγκλωβισμένη για του Θεού Βασίλειο σιμά συνταξιδιώτες μαζί με...

Τίποτα δε γίνεται φυλακή χωρίς τη θέλησή μας. Ένα μικρό παράθυρο αρκεί. Για να ονειρευτείς, να ταξιδέψεις, να ερωτευτείς. Ένας μικρός ελευθερωτής του μυαλού να σου επιτρέπει ν’ ατενίζεις τον ορίζοντα της έμπνευσης. Τότε όλα τα ανέφικτα γίνονται εφικτά κι όλα τα μακρινά γεμίζουν την αγκαλιά σου. Νοητά για το σώμα, αληθινά για την ψυχή....

Βάρος μη γίνεις κανενός. Ούτε υποχείριο. Όταν άλλος επιλέγει για σένα κι εσύ απλά αφήνεσαι, δε δίνεσαι. Ξοδεύεσαι. Κανείς δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου, αν δεν παλέψεις ο ίδιος γι’ αυτά. Κανείς δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη της καρδιάς σου, αν δεν την έχεις εξερευνήσει εσύ. Τα όνειρά σου είναι τα παιδιά...

Η τόλμη είναι αρετή των συνετών ανθρώπων. Δεν είναι παρόρμηση. Είναι δύναμη που συνεπάγεται την επιλογή του να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου. Όταν τολμάς, δεν οδεύεις προς το λάθος, ούτε αυτό που θεωρείς εσύ σωστό. Οδεύεις προς αυτό που νιώθεις. Κι αυτό πάντα έχει κάτι θετικό να φέρει. Γιατί στην ουσία, δεν είμαστε...

«Δεν είμαι δικός σου πια» είπε κι απομακρύνθηκε από τον Δυνάστη. Αυτό ήταν! Είχε κάνει την επανάστασή του. Όλοι τον θαύμασαν για το κουράγιο και την αποφασιστικότητα του. Και η έκφραση του έμεινε στην ιστορία. «Δεν είμαι δικός σου πια. Δεν είμαι δικός σου πια…  δικός σου πια… δικός σου πια… σου πια… σου πια…...

Κάθισα αντίκρυ σου και χάθηκα στα γαλαζοπράσινα νερά σου, αύρα σου ο κάλος μου λογισμός που με παίρνει μακριά. Θάλασσα γαλάζια μάνα μου σ’ όποια αν βρέθηκα στεριά νιώθω μόνο στην αγκάλη σου μια εγκλωβισμένη ελευθεριά. Θύελλες πια δε με φοβίζουνε ξέρω το τιμόνι να κρατάω. Λεύτερος γίνεται μονάχα αυτός που δε νιώθει σκλαβιά.