Μια λευκή αυγή βάφτηκε στα κοραλλένια.Βγήκε ν’ αγναντέψει πάνω από σώματα που περιπλανιόνται αδιάλειπτα.Μια ποικιλία ζωηρών αποχρώσεων της ανθρώπινης ύπαρξης θα στολίσει και πάλι τη μέρα της.Τυχαίες συναντήσεις, μεγάλες αποφάσεις, στροφές της μοίρας.Θα δει δάκρυα κάθε λογής, χαμόγελα ειλικρινά, ερωτικά και ψεύτικα, θυμό, απογοήτευση, χαρά και γαλήνη.‘Πώς καταφέρνει ο άνθρωπος να κρύβεται κάτω από τόσο...

Σαγηνευτική δύναμη με καλεί σαν τον δραπέτη Να τρέξω, ν’ απομακρυνθώ, να χαθώ. Σ’ έναν κόσμο πιο φιλόξενο για την πληγωμένη ευαισθησία μου. Δε μου υπόσχεται ακριβή προορισμό. Μια ασαφή ιδέα για πυξίδα μόνο. Τριγύρω όλα ξένα με αύρα εχθρική. Από τ’ ασήμαντα ως τα πιο ουσιώδη. Αναταράσσουν με τις δονήσεις τους την ήδη ταραγμένη...

Και τι κατάλαβες που έβαλες λέξεις σε αυτά που δεν εκφράζονται;Τα έζησες ή χάθηκες στην προσπάθεια να βρεις τις κατάλληλες;Έζησες τη μαγεία του λόγου, λες.Εκείνη που σου ανοίγει το δρόμο προς το βαθύ, το ουσιώδες, το ανείπωτο μέσα από μια κλειδαρότρυπα της καρδιάς.Την άγγιξες κι ηλεκτρίστηκες ηδονισμένος.Μα λίγο κρατά η ηδονή σου.“Καλύτερα ο λόγος παρά...

Να προτιμάς να σ’αγαπά με την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, το χαμόγελο.Αυτή είναι η γλώσσα της καρδιάς που μιλά την αλήθεια.Τα λόγια είναι επισκέπτες των στιγμών.Πάνε κι έρχονται.Αυτά που νιώθεις χτίζουν το “για πάντα”.Εκείνο το “για πάντα” που γεμίζει με ευτυχία τις μέρες σου.Όχι επειδή θα διαρκέσει, μα επειδή ταξιδεύει μέσα στον χρόνο τους...

Δεν υπάρχει κανείς.Ο δρόμος μπροστά σου άδειος.Καινούριος κι αδιάβατος.Πόσο τρομακτικό είναι το άγνωστο!Κι όμως η αλλαγή από το σκληροτράχηλο μονοπάτι σου, φαντάζει τόσο ποθητή στην ψυχή σου.Κάνεις ένα βήμα.Καμία αλλαγή.Κάνεις και δεύτερο.Τα ίδια.Μα ποιος σου είπε ότι δυο τρία βήματα φτάνουν να διανύσουν μια απόσταση από την αρχή ως το τέλος;Τίποτα στη ζωή δε σου...

Το ταξίδι του μεγάλομα οι ελπίδες λιγοστέςνα γνωρίσει την πατρίδανα γιατρέψει τις πληγέςΛαιστρυγόνες και Σειρήνεςβρίσκει πάντοτε μπροστάκαι η θέα της Ιθάκηςφεύγει όλο πιο μακριάΤα φτερά του τα τσακίζουνατυχίες κι αναποδιέςκι απεχθάνεται να βλέπειπίσω από κενές ματιέςΤο ανάστημα ορθώνειλίγο αν τύχει και του πουνπως θα φτάσει, θα γυρίσειεκεί που μόνο αγαπούνΈχει μέσα φυλαγμένομυστικό μες την καρδιάνόστο...

Άδεια γίναν τα ταξίδια μας.Μια μεταφορά από το ένα μέρος στο άλλο.Διαδικαστικά, σε μια θέση ανώνυμημέσα σε ξένο μέσο μεταφοράς.Τίποτα το οικείο.Οι ενδιάμεσοι σταθμοί αδιάφοροι.Ούτε μαθήματα, ούτε απόλαυση.Υπάρχουν μόνο ως προορισμός των άλλων.Η μισή μας ζωή μια αναμονήγια τη μεταφορά από την αφετηρία στον προορισμό.Είτε ίδιο είτε διαφορετικό, εξίσου ανούσιο.Χάθηκαν πια οι Ιθάκες.Χάθηκε ο νόστος.Όλα...

Κάθε που φυσά άνεμος εκεί γυρνώ σ’ άδεια κύματα πάντα ταξιδεύω. Έχω για πατρίδα μία τόση δα πλανόδια καρδιά. Σφαίρα από γυαλί με γυρνά στο παρελθόνμοίρα στοργική σ’ αγκαλιά γυρεύω. Έχω για πατρίδα μία τόση δα πλανόδια καρδιά. Ρίζες που πατούν σ’ ένα έδαφος ρηχό μόλις απλωθούν να κοπούν παλεύω. Έχω για πατρίδα μία τόση...

Κάνε την ψυχή σου πλοίο μες τη χώρα των ονείρων για να φτάσεις ασφαλής. Κάνε το κορμί σου αλμύρα στων παθών σου την πλημμύρα να μη μείνεις αδρανής. Το ταξίδι είναι μεγάλο στους ωκεανούς της γης πότε αεράκι θα φυσάει πότε θα λυσσομανάει κι άντε τράβα το κουπί. Όταν έρθει η νηνεμία λίγο θα ξεκουραστείς...

Στων Φαιάκων το νησί ταξιδεύει άγρυπνο πουλί. Μήνυμα φέρνει από τη θεά πως τελειώνουν πια τα βάσανα. Τώρα έφτασε ο καιρός για να γίνει απολογισμός. Ποια ήταν της ζωής παθήματα για να γίνουν πια μαθήματα. Αχ Θιάκι πως βαστώ λίγο αν μένει μόνο πάνω στο έδαφός σου να ξαναβρεθώ ποσό σκοτεινή φαίνεται η νύχτα μία...