Χρώματα ριγμένα
Ανακατεμένα κατά γης.
Σώματα σαν φίδια,
Της χαράς στολίδια, θα δεις.
Στου χορού τη δίνη
Μάσκες κι αρλεκίνοι ανυπομονούν
Λίγο να γελάσουν
Τις σιωπές να σπάσουν, αν μπορούν.
Πρόσωπα κρυμμένα
Μάτια διψασμένα στην αναμονή.
Μια ανάσα μένει
Στη σκιά δεμένη να ελευθερωθεί.
Λόγια του ανέμου
Στο λαιμό πνιγμένου αντηχούν.
Άρχουσα αναρχία
Στου δρόμου τη γωνία να με τιμωρούν.
Άθλιο καρναβάλι,
Πόνος στο κεφάλι να περιπολεί
Πότε θα τελειώσει
Στη ζωή να δώσει πάλι τη ροή…
