Στάθηκα στα συντρίμμια μια στιγμή να φωτογραφίσω την εικόνα στη μνήμη. Ήρθες δίπλα μου και ρώτησες. “Τι ψάχνεις;” “Νόημα” αποκρίθηκα. “Δε θα το βρεις εδώ” μου είπες. “Το νόημα δεν κρύβεται στην καταστροφή”. “Και πού να ψάξω;” αναρωτήθηκα απογοητευμένη. “Φτιάξε κάτι” πρότεινες. Σε κοίταξα. Μου άπλωσες το χέρι. “Πάμε”. Πήρα ό,τι μου πρόσταξε η καρδιά...

Ντύθηκα ένα ψέμα και χτύπησα την πόρτα σου. Με θαύμασες. Είπες πως ήμουν ό, τι ζητούσες. Γύρισα κι έφυγα χωρίς προειδοποίηση. Σ’άφησα έκπληκτο κι ερωτευμένο με το ψέμα μου. Μου ζήτησες μια εξήγηση και σου είπα την αλήθεια. Απογοητεύτηκες. Απομακρύνθηκες. Με κατηγόρησες πως σε κορόιδεψα. Είπες πως με προτιμούσες όπως ήμουν πριν. Πως ήμουν πιο...

Αν μ’ αγαπάς… Σε μια υπόθεση ακουμπώ δειλά την ελπίδα μου. Αν… Από δυο γράμματα εξαρτάται η αγάπη σου. Να με προσέχεις. Μια επιθυμία της ψυχής μου. Να… Σε δυο γράμματα κλείνω την καρδιά μου και στη δωρίζω. Δεν είναι απαίτηση. Όταν αγαπά πραγματικά η καρδιά, δε ζητά για να πάρει. Μονάχα συμβουλή είναι. Αν...

Ένα κι ένα, κάποιες φορές, κάνουν πολύ περισσότερα από δυο. Ένα σύμπαν ολόκληρο από δυο κόσμους άρρηκτα δεμένους. Χιλιάδες όνειρα σαν άστρα του ουρανού τους. Μια ψυχή χωρισμένη σε δυο καρδιές χρυσασφάλιστες. Αμέτρητα χαμόγελα αβίαστης ομορφιάς. Εκατομμύρια λέξεις στολισμένες τα “σ’αγαπώ” τους. Δυο κορμιά παραδομένα στην ηδονή και δυο ζευγάρια χέρια να σφιχταγκαλιάζουν τον έρωτα.

Μεγαλοπρεπής ο έρωτας. Μόλις καταλάβει το μυαλό και την καρδιά, εκτοπίζει κάθε τι άλλο από μέσα τους. Αφαιρεί τη συντέλεια με την ψευδαίσθηση της τελειότητας. Παντοδύναμος. Μεταμορφώνει τον δειλό σε γενναίο εν μία νυκτί. Οτιδήποτε παράτολμο μοιάζει εφικτό και οι θυσίες, μικρές αποφάσεις που αλλάζουν μια ολόκληρη ζωή. Λυτρωτικός. Κλείνει πληγές με τρομακτική ταχύτητα και...

Να προτιμάς να σ’αγαπά με την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, το χαμόγελο.Αυτή είναι η γλώσσα της καρδιάς που μιλά την αλήθεια.Τα λόγια είναι επισκέπτες των στιγμών.Πάνε κι έρχονται.Αυτά που νιώθεις χτίζουν το “για πάντα”.Εκείνο το “για πάντα” που γεμίζει με ευτυχία τις μέρες σου.Όχι επειδή θα διαρκέσει, μα επειδή ταξιδεύει μέσα στον χρόνο τους...

Είναι στιγμές που το μέσα σου κατακλύζεται από λέξεις, σκέψεις και εικόνες. Όμως τριγύρω δεν ακούγεται τίποτα. Μια σιωπή άλλοτε φάλτσα, άλλοτε μελωδική. Μοναδική, μα όχι μοναχική. Αυτές τις φλύαρες σιωπές να βρεις κάποιον να μοιράζεσαι. Πλάι πλάι, χωρίς το μαχαίρι της αμηχανίας να τεμαχίζει την καρδιά. Μονάχα μ’ αυτήν την ησυχία που έρχεται κι...

Αν δεν έχεις δει την ομορφιά στα σκοτάδια μιας γυναίκας, πώς θα διακρίνεις το φως που εκπέμπει το βλέμμα της στη χαρά; Πώς θα αξίζεις να γευτείς την αυτοπεποίθηση που της δίνει η νίκη της εσωτερικής πάλης και την ευωδιά που αναδύει η δύναμη της καρδιάς της; Το πιθανότερο είναι να θαμπωθείς και να πλησιάσεις...

Ρώτησα με θυμό κι απογοήτευση την πληγωμένη καρδιά μουπώς επιλέγει ποιόν ερωτεύεται.«Δεν επιλέγω εγώ, μα τα τραύματά μου» απάντησε.«Με μισή καρδιά δεν έλκεις τον αληθινό έρωτα.Θεράπευσέ με και θα σου δείξω πώς είναι να ερωτεύεσαι με αγάπη!».

Είναι οι «μεγάλοι» έρωτες, ηφαίστεια που εκρήγνυνταικαι σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους,αφήνοντας πίσω τους καρδιές αποκαΐδια.Μα είναι κι εκείνοι οι έρωτες, οι «καθημερινοί»,σαν τα μικρά ρυάκια που κυλούν δίπλα στις πλαγιέςκαι δροσίζουν ό,τι ζωντανό συναντήσουν στο διάβα τους.Σκορπώντας σταγόνες ζωής απλόχερα, να ξεδιψά η ψυχή σου.