Ταξίδεψε με σ’ ένα σύμπαν καμωμένο
από έρωτα κι αλήθεια
με τη ματιά σου τη γεμάτη χρώματα.
Άφησε με γλυκοτυλιγμένη
στο φως της αγκαλιάς σου
να γλείφω τις πληγές μου
μέσα στην ασφάλεια.
Άσε με να βουτήξω
στη θάλασσα των φιλιών σου
και να βαπτιστώ
στ’ αθάνατο νερό της αγάπης.
Άγγιξέ με
σαν τον ανίερα ιερό πόθο
του δέρματος που αναρριγεί.
Ψιθύρισέ μου τη μελωδία
εκείνη την τόσο οικεία
της φωνής σου.
Είσαι το αυτονόητο
που αψηφά το δεδομένο
και το καθημερινό
που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει
από το αιώνιο.