Τον Μάη ξεκινά η ζωήκι απλώνεται στο καλοκαίρι.Στα χρώματά του, συναισθήματα.Στον ουρανό του, σκέψεις ελπιδοφόρες κι όνειρα. Στις αυγές του, σχέσεις φρέσκιες και πολλά υποσχόμενες. Στα ηλιοασιλέματα, ο έρωτας που σε πιάνει…

Πέτα όνειρό μου!Πέτα ψηλά σαν χαρταετός στα χέρια ενός παιδιού!Δώσε μου την ελπίδα κι άσε με ν' αγγίξω λίγο από τον αιθέριο ουρανό σου!Από εσένα, μου είπαν, έχω φτιαχτεί κι είναι στη φύση μου…

Μάσκες.Άμυνες έναντι τραυμάτων,χτισμένες με πόνο και ψέμα,κατατρώνε τον χρήστη τους.Βάρος ασήκωτο στο πρόσωπο. Φωτιά που καίει με οξύτα εναπομείναντα ψήγματα συνείδησης. Μα η ζωή τούς όρισε ημερομηνία λήξης. Μάσκες της…

Κρύωσε απόψε η καρδιά. Της μοναξιάς το ψύχοςπάγωσε τους χτύπους της.Η ανάσα που σιγόκαιγε μόνο για σένα, ζεσταίνει τώρα δυο χέρια αδειανά.Τα μάτια θολώσαν απ'την απουσία που άφησε πίσω της…

Ταξίδεψε με σ' ένα σύμπαν καμωμένο από έρωτα κι αλήθεια με τη ματιά σου τη γεμάτη χρώματα.Άφησε με γλυκοτυλιγμένη στο φως της αγκαλιάς σου να γλείφω τις πληγές μου μέσα…

Θάρρος είναι για αφέλεια άραγε, άνθρωπε, πως αγαπάς, ενώ σε μια στιγμή μπορείς όλα να τα χάσεις;Είσαι η πιο επισφαλής επιχείρηση, μα το προϊόν της αγάπης σου αποφέρει το μεγαλύτερο…

Ανασφαλής ερωμένη η έμπνευση.Κρύβεται πίσω από την ομορφιά της ευτυχίας κι επιδεικνύει τη γοητεία της αδιάντροπα μπροστά στην ασχήμια της θλίψης.

Κόψε στα δύο τη νύχτακαι κράτα ένα κομμάτι για προσκέφαλο ονείρων.Στο άλλο μισό, ρίξε άγχη, καημούς και θλίψη κι άσε τα να χορτάσουν το σκοτάδι. Σαν ξημερώσει, κοίτα το φως…

Θεριό ανήμερο ο άνθρωπος, που αν δεν το μερώσει η αγάπη, σπέρνει καταστροφές,σκορπίζει θάνατοκαι ερημώνουν τόποι.