Γυναίκα ενός άγνωστου Θεού

Σε είδα σήμερα μπροστά μου. Περνούσες διακριτικά δίπλα από τους λίγους ανθρώπους στο βαγόνι. Η φωνή σου ίσα που έβγαινε, δείχνοντας τον κόπο που έκανες για να σηκώσεις το βάρος των λόγων σου. Ζητούσες βοήθεια για να επιβιώσεις εσύ και το παιδί σου, πουλώντας χαρτομάντιλα. Αν δεν είχες μιλήσει, κανείς δε θα καταλάβαινε ότι έχεις ανάγκη. Η εμφάνισή σου ήταν αυτή μιας καθημερινής γυναίκας που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια. Όμως κάποιος στο στέρησε βίαια αυτό το δικαίωμα.

Ένιωσα την αύρα σου καθώς με προσπέρασες. Ο σταυρό που κουβαλούσες στους ώμους σου, μολύβι για την ψυχή σου. Ασυναίσθητα μπήκα στη θέση σου. Πόνεσα. Σε πλησίασα. Τα μάτια σου ίσα που σηκώθηκαν να συναντήσουν τα δικά μου την ώρα που μου έδινες τα χαρτομάντιλα. Το ίδιο και τα δικά μου. Λύγισα μπρος στον πόνο που βάραινε τα βλέφαρα σου. Χωρίς δάκρυα. Μια απόγνωση μπρος στην αδικία. Μα ήσουν εκεί και πάλευες με υπερηφάνεια. Κι ας μην ένιωθες υπερήφανη που έφτασες ως εκεί. Δεν ξέρω αν το χαμόγελο μου κατάφερε να σου δώσει μια αχτίδα ελπίδας. Το εύχομαι μέσα από την ψυχή μου. Ίσως αυτή να είναι η μόνη που μπορώ να σου δώσω τώρα πια. Σήμερα “μέρα που είναι” ελπίζω να πιάσει.

Σου εύχομαι να έρθουν καλύτερες μέρες. Να ανατείλει ξανά το χαμόγελο στα χείλη και τα μάτια σου. Να ζεσταθεί ξανά η καρδιά σου. Να νιώσει ξανά την ασφάλεια η ψυχή σου. Σου υπόσχομαι πως όσο η πένα κινεί το χέρι μου, θα παλεύω να ξυπνώ συνειδήσεις. Όχι μόνο για σένα, μα για όλες εκείνες που σήμερα θα “γιορτάσουν” τη θλίψη, την απόγνωση, τον θάνατο. Μόνο αν ξυπνήσουν οι συνειδήσεις από το βαθύ τους λήθαργο θα καταφέρουμε να γιορτάσεις κι εσύ αυτή τη μέρα. Να γίνει μέρα χαράς και θύμησης πως οι αγώνες είναι για να κερδίζονται. Όπως αυτοί που κέρδισαν τόσες και τόσες πριν από μας, διαπρέποντας για το μυαλό, τη φροντίδα, το θάρρος και τον ηρωισμό τους. Τέλος, εύχομαι τώρα που γράφω για σένα, ένα χαμόγελο από το παιδί σου να φτάσει να σου δώσει τη δύναμη να συνεχίσεις.

Έχουμε δρόμο μπροστά μας γυναίκα. Έχουμε πολλά να δώσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο. Μήπως και κάποτε γιορτάσουμε το θάνατο της θλίψης και φτιάξουμε εκείνον τον κόσμο που ονειρευόμασταν από παιδιά. Έναν κόσμο γεμάτο χαμόγελα για κάθε γυναίκα, άνδρα και παιδί. Ένα χαμόγελο για κάθε άνθρωπο.

Related Posts

Leave a Reply