Σήκωσα το χέρι μου στο ύψος των ματιών μην κάνει να τ’ αγγίξει.
Η Σκιά ήταν εκεί για άλλη μια φορά.
Η παρουσία της αποκρουστική όπως πάντα.
Είχε πάρει μορφή ανθρώπου.
Ενός άνδρα σοβαροφανούς, με ύφος επιβλητικό.
Το βλέμμα του στράφηκε πάνω μου από την πρώτη στιγμή.
Μια σκοτεινή ομίχλη είχε για αύρα, μα μόνο εγώ μπορούσα να τη δω.
Χάρισμα, θες; Κατάρα; Δεν είχε σημασία.
Άρχισε να μιλά μειλίχια, κάπως αντιφατικό για το παρουσιαστικό του.
Ο λόγος του φαρμάκι βαφτισμένο βάλσαμο, δηλητηρίαζε και το πιο δυνατό μυαλό.
Κάθε που μια κολακεία δραπέτευε από το στόμα του, στην άκρη των χειλιών του έσταζε αίμα.
Οι κινήσεις του, δήθεν καθωσπρέπει, έλιωναν και την πιο παγερή καρδιά.
Μα για μένα, ήταν η Σκιά.
Η αλλόκοτη και απεχθής εικόνα ολοένα και πλησίαζε.
Ξαφνικά, οι λέξεις του έγιναν σφαίρες.
Έρχονταν κατά πάνω μου με ορμή, στοχεύοντας να με πληγώσουν, μήπως και το δικό μου αίμα γίνει τώρα λεία του.
Όμως δεν είχα σκοπό να τις αφήσω να μ’ αγγίξουν.
Η αλήθεια, σαν υδάτινη παλίρροια, άρχισε να με ξεχειλίζει.
Άνοιξα το στόμα μου και το αλμυρό κύμα της τον σκέπασε.
Ούρλιαξε από τον πόνο του αλατιού στις πληγές που ο ίδιος είχε ανοίξει στον εαυτό του.
Άρχιζε να βρίζει ιερά και όσια, μέχρι που έπεσε καταρρακωμένος καταγής.
Σταμάτησα.
Κατέβασα το χέρι από τα μάτια και τον κοίταξα.
Η μαύρη αύρα τον είχε καταπνίξει και είχε μείνει μονάχα η Σκιά.
«Τι ζητάς από μένα;» ρώτησα ενοχλημένη.
«Το φως σου. Με πονά» απάντησε αναστατωμένη.
«Γιατί δε μένεις μακριά μου;» πρότεινα αυστηρά.
«Εσύ με κάνεις και φαίνομαι. Η ουσία σου με θρέφει. Την έχω ανάγκη» ομολόγησε ευθαρσώς.
«Σταμάτα να με ακολουθείς» πρόσταξα.
«Με έλκεις» συνέχισε.
«Μάθε τότε πως όσο κι αν παλεύεις να μου στερήσεις το φως, η ψυχή μου θα το κάνει δυνατότερο.
Αν προσπαθήσεις να με καταλάβεις, στο τέλος θα διαλυθείς. Η επιλογή είναι δική σου» .
Γύρισα την πλάτη και συνέχισα το δρόμο μου με έναν εμφανή αέρα σιγουριάς στο βάδισμά μου.
Η Σκιά έμεινε πίσω.
Καθώς απομακρυνόμουν, η φιγούρα άρχισε να χάνει το σχήμα της, ώσπου έγινε ένα με το σκοτάδι τριγύρω της.
Βλέπεις, εμείς οι Φωταυγείς δεν έχουμε σκιά. Το Φως είναι η αύρα και ο δρόμος μας.
