Ένας σωρός από παλιοσίδεραΚομμάτια ασυνάρτητα, ασύνδετα. Τόσο μόνα που καταντούν μοναχικά. Τίποτα από ό, τι ήταν δε θυμίζουν πια…  Σκόρπιες αναμνήσεις σκορπισμένες σ’ένα έδαφος ξένο κι αφιλόξενο. Σε ποιον ανήκαν;Ποιανού τη μνήμη στοίχειωσαν σαν καταραμένα φαντάσματα, καταδικασμένα να κείτονται αιώνιαστο νεκροταφείο της λησμονιάς;Τα τελευταία ίχνη τους φεγγίζουν μέσα από ασήμαντα αντικείμενα και ξεθωριασμένες φωτογραφίες. Εναγωνίως θα κραυγάζουν σιωπηλά ώσπου κι αυτά να...

Είχες ποτέ ένα μικρό λούτρινο κουκλάκι; Φθαρμένο από σφιχτές αγκαλιές και ζωηρό παιχνίδι; Να σε συντροφεύει στα ταξίδια του μυαλού και η φαντασία σου να σε έχει πείσει πως είναι αληθινό και σε ακούει καλύτερα κι από άνθρωπο;  Μα ήταν αληθινό! Ένα κομμάτι της παιδικής γενναιόδωρης ψυχής σου εγκαταστάθηκε μέσα του και του έδωσε πνοή....

Ευερέθιστες οι δυσκολίες. Σαν σύννεφα καραδοκούν να σε μουσκέψουν με το ηδονικό υγρό τους. Απρόσμενα. Σταγόνες από σίδερο πληγιάζουν το δέρμα σου και θραύσματά τους εισχωρούν στο αίμα. Μολυσμένο από τη θλίψη μεταφέρει το μήνυμα από την καρδιά στο μυαλό κι αντίστροφα, σαν άχαρος αγγελιοφόρος θανάτου. Πώς να σταθείς με το μαύρο μίασμα να κυκλοφορεί...

Έρχεται εκείνη η στιγμή στη ζωή που πρέπει να προχωρήσεις. Έχεις μαζέψει σε μια αποσκευή λάθη και σωστά του παρελθόντος, είτε τα έχεις τακτοποιήσει είτε τα έχεις ακόμα ανάστατα μέσα σου και αποφασίζεις να τραβήξεις μπροστά. Πολλά από αυτά που έχεις κάνει δε θα τα έκανες ξανά. Κάποια άλλα θα τα επαναλάμβανες με κάθε κόστος....

Πυροτέχνημα. Η τέχνη της φωτιάς.Η τέχνη του άσβεστου πόθου που ξεκινά από την καρδιά.Πόσο όμορφη μοιάζει στα μάτια!Τα θαμπώνει θαρρείς, σχεδόν τα τυφλώνει.Μένεις να θαυμάζεις το άπιαστο, το μαγικό. Στιγμές ουτοπικές που μόνο ένα παιδί έχει μάθει να μετρά στη μνήμη του.Οι μεγάλοι ξεχνάμε γρήγορα τα πυροτεχνήματα. Δε μας κάνουν εντύπωση πια. Εκτός αν σκάσουν...