Αν δεν αντέχεις να θυμάσαι τα λάθη σου, μην μπλέξεις με γραφιά. Αν σκοπός σου είναι να σφάλλεις «έτσι, επειδή μπορείς», καλύτερα να φύγεις. Αλλιώς – αν έχεις καρδιά – θα πονέσεις. «Άτιμη φάρα!» θα λες στις παρέες. Αποτυπώνουν, με χειρουργική ακρίβεια, θαρρείς, κάθε λεπτομέρεια της ύπαρξής σου. Μένεις έκπληκτος ν’ απορείς «πού τα σκέφτηκε...
Αναλώνεσαι. Σκορπάς τα κομμάτια σου πότε αλόγιστα, πότε από επιλογή. Δίνεσαι για να καλύψεις τα κενά σου. Δε χτίζεις σχέσεις. Ο φόβος σ’ εμποδίζει. Μήπως σ’ εκμεταλλευτούν, μήπως σε πληγώσουν. Μα συνεχίζεις να πληγώνεσαι από τα εφήμερα που επιδιώκεις, ενώ η ψυχή σου λαχταρά τη δέσμευση. Την επαφή. Όχι στο κορμί. Το χάδι της σάρκας είναι σαν...
Πόσες φορές πέρασες όμορφα με ανθρώπους που τελικά φορούσαν μάσκες;Πώς αφέθηκες να αισθανθείς καλά ανάμεσα σε αυτούς που προσποιούνταν ακόμα και το συναίσθημα;Μη γελιέσαι.Δεν αλλοιώθηκες.Δεν ήταν επειδή σου άρεσε ή κατά βάθος σε έπεισε η ηθοποιία τους.Ούτε επειδή θέλησες να τους πιστέψεις.Ήταν που την ψυχή στα μάτια σου καμία μάσκα δεν μπόρεσε να τη σκεπάσει.
Σκληρή, πεισματάρα ζωή.Πάντα το δικό σου θες να γίνεται.Μ’ αφήνεις να παλεύω και γελάς.Γιατί ξέρεις πως σε αυτά που κανονίζεις θα γυρίσω κι ας έχω άλλα σχέδια.Ακούραστη, με τιμωρείς να χάνω ό,τι αγαπώ και να λούζομαι ό,τι κοροϊδεύω.Νόμο το ‘κανες πια.Μα ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω;Εσύ αυτό που ξέρεις θα κάνεις κι άσε...
Έρχεται εκείνη η στιγμή στη ζωή που πρέπει να προχωρήσεις. Έχεις μαζέψει σε μια αποσκευή λάθη και σωστά του παρελθόντος, είτε τα έχεις τακτοποιήσει είτε τα έχεις ακόμα ανάστατα μέσα σου και αποφασίζεις να τραβήξεις μπροστά. Πολλά από αυτά που έχεις κάνει δε θα τα έκανες ξανά. Κάποια άλλα θα τα επαναλάμβανες με κάθε κόστος....
Πόσα αποχωρίζεσαι τη χρονιά που φεύγει; Δικά σου, άλλων που νόμιζες δικά σου, άλλους που πάλι νόμιζες δικούς σου. Πόσα σου μένουν ίδια; Μη βιαστείς να απαντήσεις στο πρώτο πρόσωπο μ’ ένα στεγνό «εγώ». Δεν είσαι ίδιος. Όσο προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι «αυτός είσαι πια και δε θα αλλάξεις για κανέναν», απλά...
Έμαθα να δίνομαι και σκορπίστηκα.Έμαθα να σωπαίνω και φιμώθηκα.Έμαθα ν’ αφήνομαι και μ’ εκμεταλλεύτηκαν.Έμαθα να κλείνομαι κι έμεινα μόνη.Έμαθα να κρίνω και κρίθηκα.Όμως άλλαξα.Έμαθα να δίνω κι έλαβα.Έμαθα να μιλάω κι ακούστηκα.Έμαθα να εμπιστεύομαι κι εκτιμήθηκα.Έμαθα ν’ ανοίγομαι και βρήκα φίλους.Έμαθα ν’ αγαπώ κι αγαπήθηκα.Μην αφήνεσαι έρμαιο της σιωπής και της μοναξιάς.Μόνο πόνο θα γευτείς,...
Η τόλμη είναι αρετή των συνετών ανθρώπων. Δεν είναι παρόρμηση. Είναι δύναμη που συνεπάγεται την επιλογή του να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου. Όταν τολμάς, δεν οδεύεις προς το λάθος, ούτε αυτό που θεωρείς εσύ σωστό. Οδεύεις προς αυτό που νιώθεις. Κι αυτό πάντα έχει κάτι θετικό να φέρει. Γιατί στην ουσία, δεν είμαστε...
Θα υπάρξουν φορές στη ζωή που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να έχει άδικο στο πώς βλέπει μια κατάσταση. Άλλες φορές θα εθελοτυφλεί ή θα αρνείται να δεχτεί οποιαδήποτε αλλαγή στην οπτική του. Την “οπτική γωνία” που διαμορφώνει μέσα από τη σύνδεση του μυαλού με τα μάτια. Τα μάτια του ανθρώπου δεν έχουν απλά την...
Καθρέφτης.Τι είναι αυτό το άχρωμο γυαλί που παίρνει το χρώμα που του δίνεις;Θλίβεσαι, θλίβεται. Γελάς, γελάει. Θυμώνεις, θυμώνει.Δεν έχει όμως μνήμη.Μόλις φύγεις από μπροστά του όλα σβήνουν.Έτσι είναι η εικονικότητα.Υπάρχει μόνο όταν της δίνεις την ενέργεια σου.Είναι όπως το σκοτάδι.Υπάρχει αφαιρετικά.Ελλείψει φωτός.Κι ό,τι δεν υπάρχει δημιουργεί φόβο.Γιατί στερεί γνώση δημιουργώντας μυστήριο.Είναι ετερόφωτος ο καθρέφτης.Όπως η...
