Σκληρή, πεισματάρα ζωή.
Πάντα το δικό σου θες να γίνεται.
Μ’ αφήνεις να παλεύω και γελάς.
Γιατί ξέρεις πως σε αυτά που κανονίζεις θα γυρίσω κι ας έχω άλλα σχέδια.
Ακούραστη, με τιμωρείς να χάνω ό,τι αγαπώ και να λούζομαι ό,τι κοροϊδεύω.
Νόμο το ‘κανες πια.
Μα ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω;
Εσύ αυτό που ξέρεις θα κάνεις κι άσε με εμένα να σπάω καθρέφτες,
μπας και ρίξω κλεφτά μια ειλικρινή ματιά στο μέσα μου.