Ειν’ η καρδιά μου ένα σύννεφο του ανέμουΠαραπατά μες στο γαλάζιο ουρανόΠως θα σε γνώριζα δεν πίστευα ποτέ μουΚαι πόσο μάλλον τώρα πια που σ’ αγαπώΠοιός ουρανός δακρύζει απόψε που σε χάνει; Και ποιά καρδιά στάζει το αίμα σαν νερόΠοιά μοναξιά ψάχνει σ’ εσένανε λιμάνι;Ποιός όρκο έδωσε σ’ εσένα ιερό;Ειν’ η καρδιά σου μια πολύχρωμη ηλιαχτίδαΣαν...

Δωσ’ μου να πιώ γλυκό νερό απ’ των χειλιών την άκρη από τα μάτια μου ποτέ να μην κυλήσει δάκρυ. Δωσ’ μου ένα βλέμμα δροσερό απ’ των ματιών το χρώμα να γίνει ήλιος η ψυχή στου φεγγαριού το γιόμα. Κι αν βγω ποτέ στις θάλασσες, στα μακρινά πελάγη θα τα ‘χω πάντα φυλαχτό στου νου...