Μάσκες. Άμυνες έναντι τραυμάτων, χτισμένες με πόνο και ψέμα, κατατρώνε τον χρήστη τους. Βάρος ασήκωτο στο πρόσωπο. Φωτιά που καίει με οξύ τα εναπομείναντα ψήγματα συνείδησης. Μα η ζωή τούς όρισε ημερομηνία λήξης. Μάσκες της πτώσης. Μοίρα τους είναι να μην μπορούν για πάντα να σταθούν. Προικισμένες με την τέχνη της απάτης, μα καταδικασμένες στην...

Χρώματα ριγμένα Ανακατεμένα κατά γης. Σώματα σαν φίδια, Της χαράς στολίδια, θα δεις. Στου χορού τη δίνη Μάσκες κι αρλεκίνοι ανυπομονούν Λίγο να γελάσουν Τις σιωπές να σπάσουν, αν μπορούν. Πρόσωπα κρυμμένα Μάτια διψασμένα στην αναμονή. Μια ανάσα μένει Στη σκιά δεμένη να ελευθερωθεί. Λόγια του ανέμου Στο λαιμό πνιγμένου αντηχούν. Άρχουσα αναρχία Στου δρόμου...

Πόσες φορές πέρασες όμορφα με ανθρώπους που τελικά φορούσαν μάσκες;Πώς αφέθηκες να αισθανθείς καλά ανάμεσα σε αυτούς που προσποιούνταν ακόμα και το συναίσθημα;Μη γελιέσαι.Δεν αλλοιώθηκες.Δεν ήταν επειδή σου άρεσε ή κατά βάθος σε έπεισε η ηθοποιία τους.Ούτε επειδή θέλησες να τους πιστέψεις.Ήταν που την ψυχή στα μάτια σου καμία μάσκα δεν μπόρεσε να τη σκεπάσει.