Στη ζωή συναντάμε διαφόρων λογιών ανθρώπους. Έχουμε την τάση να νιώθουμε έλξη για εκείνους που έχουν κάτι διαφορετικό από εμάς. Κάτι που αρχικά το ντύνουμε με ένα πέπλο μυστηρίου, κάνοντας το έτσι ακόμα πιο ελκυστικό για το μυαλό μας. Η καρδιά ακολουθεί και συμπαθεί ή ερωτεύεται, αναλόγως τη σχέση. Ο χρόνος είναι εκείνος που δείχνει...
Κοίτα να δεις που αντικαταστήσαμε στην καθημερινότητα τον προφορικό λόγο με τον γραπτό και χαραμίζονται συναισθήματα στο πάτημα ενός κουμπιού. Πασχίζουμε να ταυτίσουμε την έκφραση του προσώπου μας με εικονίδια κατασκευασμένα και ανύπαρκτα επιφωνήματα. Πόσα χαμόγελα δεν είδαν ποτέ τα μάτια που τα προκάλεσαν;Πόσα «σ’ αγαπώ» έμειναν ανείπωτα από χείλη που ποθούσαν να ενωθούν;Πόσες αγκαλιές...
Όταν η σιωπή δείχνει αδιέξοδο και φωνάζει βοήθεια… Μην τρομάξεις. Κι αν σε ρωτήσουν «τι έχεις;» απάντησε «Πού να σου λέω τώρα…» Δεν έχει σημασία αν όντως θα τους πεις. Θα βοηθηθείς όμως εσύ στο να βρεις την άκρη του νήματος. Μην απελπιστείς. Μπόρα είναι και θα περάσει. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Κάνε επανάσταση...
Πλαγιασμένη σε εμβρυακή στάση, πονούσε. Τα χέρια της, σταυρωμένα μπρος στο στήθος της, έσφιγγαν την πληγή που αιμορραγούσε στ’ αριστερά. Είχαν περάσει χρόνια απ’ όταν δέχτηκε τη μαχαιριά, μα κάθε που άλλαζε ο καιρός, άνοιγε. Αναρωτιόταν πώς θα μπορούσε να ζήσει έτσι. Πώς θα κατάφερνε να προχωρήσει με ένα τραύμα που δεν έλεγε να κλείσει....
Είναι κοινή αντίληψη και παραδοχή πως τα έργα μετρούν περισσότερο από τα λόγια. Η αλήθεια είναι πως μέσα από τις πράξεις μας πραγματοποιούμε τις επιθυμίες, τα όνειρα, τις υποχρεώσεις μας, ενώ τα λόγια συχνά «τα παίρνει ο αέρας». Στην καθημερινή ζωή, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι είναι κυρίως τα έργα, είτε τα δικά μας, είτε των άλλων,...
Αν δεν αντέχεις να θυμάσαι τα λάθη σου, μην μπλέξεις με γραφιά. Αν σκοπός σου είναι να σφάλλεις «έτσι, επειδή μπορείς», καλύτερα να φύγεις. Αλλιώς – αν έχεις καρδιά – θα πονέσεις. «Άτιμη φάρα!» θα λες στις παρέες. Αποτυπώνουν, με χειρουργική ακρίβεια, θαρρείς, κάθε λεπτομέρεια της ύπαρξής σου. Μένεις έκπληκτος ν’ απορείς «πού τα σκέφτηκε...
Άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα. Νωχελικά, είχες αγκαλιά το μαξιλάρι σου και μοιραζόσουν μαζί του τα όνειρά σου. «Άραγε να βρίσκομαι κάπου εκεί ανάμεσα ή οι έγνοιες της καθημερινότητας να με έχουν εκτοπίσει;» με καλημέρισε μια σκέψη. Χαϊδεύω το πλάι του πρόσωπο σου, σαν να θέλω να βάλω όλη μου την αγάπη σ’...
Όταν η αγάπη είναι αμοιβαία, αληθινή και ανιδιοτελής, οι δοκιμασίες της ζωής φέρνουν πιο κοντά το ζευγάρι. Χτίζουν ένα δέσιμο που δύσκολα ο εγωισμός μπορεί να λύσει. Ακόμα κι αν χαθεί η αίγλη κι η μαγεία των πρώτων ραντεβού. Ακόμα κι αν σου έχει αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου, χωρίς...
Έμαθα να δίνομαι και σκορπίστηκα.Έμαθα να σωπαίνω και φιμώθηκα.Έμαθα ν’ αφήνομαι και μ’ εκμεταλλεύτηκαν.Έμαθα να κλείνομαι κι έμεινα μόνη.Έμαθα να κρίνω και κρίθηκα.Όμως άλλαξα.Έμαθα να δίνω κι έλαβα.Έμαθα να μιλάω κι ακούστηκα.Έμαθα να εμπιστεύομαι κι εκτιμήθηκα.Έμαθα ν’ ανοίγομαι και βρήκα φίλους.Έμαθα ν’ αγαπώ κι αγαπήθηκα.Μην αφήνεσαι έρμαιο της σιωπής και της μοναξιάς.Μόνο πόνο θα γευτείς,...
Αν επέλεξα να είσαι όλα αυτά που για μένα σημαίνει η αγάπη, τότε ακόμα κι ο πόνος που θα με κεράσεις θα γίνει βάλσαμο.Γιατί για να σε θέλει η ψυχή μου και να γεμίζει από την αγάπη σου, σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνεις που να με πληγώσει, θα είναι άθελά σου.Έχω, λοιπόν, μέσα μου...