Σε είδα να βασανίζεσαι στο έλεος των όρνιων. Δεμένος σαν κατάδικος, να σε παραφυλούν, λες και το κρίμα σου ήταν το χειρότερο όλων των κριμάτων. Λύγισα στη θέα της αδικίας που προσωποποιούνταν μπροστά μου. Σε ρώτησα «Γιατί μας υπερασπίστηκες; Δε βλέπεις την αχαριστία τώρα; Κανείς δεν έρχεται να σε βοηθήσει. Φωτιά μας έδωσες και φωτιά...

«Μια φορά κι έναν καιρό, σκαρφαλωμένη σ’ έναν απόκρημνο βράχο, μια πηγή ανάβλυζε, ξεδιψώντας όσους ζητούσαν να πιουν από αυτήν. Δυσπρόσιτη όπως ήταν, για να την φτάσει κανείς έπρεπε να έχει τη θέληση να αναρριχηθεί ως την κορυφή του βράχου κι έπειτα να κατέβει το στενό και δύσβατο μονοπάτι που οδηγούσε σ’ εκείνη. Πολλοί ανέβαιναν,...

Δύο από τις διαστάσεις στις οποίες χωρίζονται τα πεδία της ζωής είναι, αναμφίβολα, η πραγματικότητα και η φαντασία. Ως πραγματικότητα θεωρούνται οι καταστάσεις που καλούμαστε καθημερινά ν’ αντιμετωπίσουμε εν σώματι με εργαλεία το μυαλό και το συναίσθημά μας. Ως φαντασία, από την άλλη, ορίζεται το φάσμα στο οποίο το μυαλό μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε κατά...

Να ψάξεις να βρεις το ταλέντο σου.Είναι το χάρισμα που σου δόθηκε για να πορευτείς στη ζωή.Μην το αμελήσεις.Είναι εξίσου σημαντικό με το να βρεις την αγάπη.Αν το έχεις ήδη αναγνωρίσει, καλλιέργησε το.Ταξίδεψε το.Μάθε το και θα σε μάθεις.Είναι ο καλύτερος σύντροφος στο μοναχικό ταξίδι της ψυχής.Δεν υπάρχει πιο βαθιά δυστυχισμένος άνθρωπος από αυτόν που...

Ήταν κάποτε ένα μικρό κορίτσι. Χορός και ζωή ήταν ένα για εκείνη. Το βλέμμα της άνοιξης στα μάτια της, αγνό και καθαρό. Ήθελε μόνο να χορεύει. Αυτή ήταν η ειλικρίνεια της καρδιάς της. Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν την καταλάβαιναν, μα δεν το έβαζε κάτω. Εκείνη είχε για προστασία την αγκαλιά της μουσικής στο σώμα...

Άργησες.Κι ας σου είπα να έρθεις πριν να είναι αργά.Τώρα ξέρω πόσο μάταιο ήταν.Αφού θα ερχόσουν όταν εσύ ήθελες.Θέλει όμως δύο αυτός ο χορός.Η μοναξιά δε χορεύει καλά.Μου πατάει τα πόδια και χάνω τα βήματα.Κι αυτός ο άτονος, σχεδόν φάλτσος ήχος από το παλιό πιάνο δε με εμπνέει να χορέψω.Μαζί θα τα φτιάχναμε όλα καινούρια.Θυμάσαι;Ήχος...

Ω μούσα εσύ πολύμορφη, τόσες εμπνεύσεις δίνειςΤην πένα κρατά μου γερά κι έχω μακρύ ταξίδιΝα φτάσω μες την άβυσσο να διηγηθώ το πάθοςΤο πάθος που έγινε έρωτας κι αυτός αγνή αγάπηΑφού ψυχή δεν πούλησε στα χρόνια του στον Άδη. Νέος αγνός και καθαρός σαν σύγχρονος ΟρφέαςΤη μουσική είχε για άρμα του, μ’ αυτό και πορευόταν.Ώσπου...

Κάποτε ήταν ένα αγόρι που αγαπούσε τις πάπιες. Όνειρο του ήταν να έχει μια πάπια για συντροφιά. Να μένει μαζί του κι εκείνος να τη φροντίζει. Όμως ζούσε σε διαμέρισμα κι έτσι δε θα μπορούσε να τη συντηρήσει. Να της προσφέρει στοργή, αλλά και λίγο από τη φύση της. Είχε μελετήσει τα πάντα για τις...

Ω Μούσα εσύ,προστάτιδα της Μουσικής κι ιέρειαβοήθησε με, εμέ το δούλο της τον ταπεινότο βίο της επάξια, λιτά να εξιστορήσω.Ήταν παλιά, πολύ παλιά τότε που εκείνη ζούσεκόρη σαν άνθος λεμονιάς κι αγνή ήταν σαν κρίνοςέπαιζε με τα χρώματα και σιγοτραγουδούσε.Σιγόλεγε ήχους γλυκούς, Νότες αποκαλούντανκι ήτανε φίλες της καλές και στοργικές σαν κόρες.Μια μέρα καθώς γύρναγε...