Κάθε που φυσά άνεμος εκεί γυρνώ
σ’ άδεια κύματα πάντα ταξιδεύω.
Έχω για πατρίδα
μία τόση δα
πλανόδια καρδιά.
Σφαίρα από γυαλί με γυρνά στο παρελθόν
μοίρα στοργική σ’ αγκαλιά γυρεύω.
Έχω για πατρίδα
μία τόση δα
πλανόδια καρδιά.
Ρίζες που πατούν σ’ ένα έδαφος ρηχό
μόλις απλωθούν να κοπούν παλεύω.
Έχω για πατρίδα
μία τόση δα
πλανόδια καρδιά.
Πόρτα που κρυφά την ανοίγω για να βγω
από τη ζωή κι άλλο φως γυρεύω.
Έχω για πατρίδα
μία τόση δα
πλανόδια καρδιά.
Μα έχω μια ψυχή με ρίζα από ουρανό,
κανείς δε θα μου πει τι αξίζω εγώ.
Έχω για ασπίδα,
μία τόση δα
ελεύθερη καρδιά.
