«Μια φορά κι έναν καιρό, σκαρφαλωμένη σ’ έναν απόκρημνο βράχο, μια πηγή ανάβλυζε, ξεδιψώντας όσους ζητούσαν να πιουν από αυτήν. Δυσπρόσιτη όπως ήταν, για να την φτάσει κανείς έπρεπε να έχει τη θέληση να αναρριχηθεί ως την κορυφή του βράχου κι έπειτα να κατέβει το στενό και δύσβατο μονοπάτι που οδηγούσε σ’ εκείνη. Πολλοί ανέβαιναν,...

Ν’ αγκαλιάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς, να μπλέκονται οι μυρωδιές και να υφαίνουν όνειρα. Να κλείνουν τα μάτια και να στεγνώνουν δάκρυα. Να πάλλονται οι καρδιές, να ζωντανεύει η ελπίδα.

Όλα είναι θέμα οπτικής και προοπτικής.Όπου κοιτάς πορεύεσαι κι όπως κοιτάς βαδίζεις.Αν κοιτάς τον καθρέφτη,πάντα κάνεις τα αντίθετα από αυτά που νιώθεις.Αν κοιτάς την εικόνα του εαυτού μέσα σου,γίνεσαι ο ίδιος πορεία και τρόπος ζωής.

Το Άγιο Φως ήρθε και φέτος, μα δεν έλαβε καμιά υποδοχή.Το έκλεισαν σαν λαθρομετανάστη σε κέντρο συγκέντρωσης.«Επικίνδυνη» χρίστηκε η παραλαβή του από το εκκλησίασμα, γιατί ο άνθρωπος κινδυνεύει από τον άνθρωπο και ό,τι τον ενώνει είναι απειλή για την υγεία του.Όμως ο Χριστός Ανέστη.Για τον άρρωστο, που ελπίζει στη θεραπεία του.Για τον άστεγο, που ονειρεύεται...

Σωριάστηκα γονατιστή μπρος στην εικόνα Του. Προσπάθησα μάταια να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου. Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά. Είχαμε ήδη οργανώσει το πώς θα περάσουμε το Πάσχα. Ο αδερφός μου θα ερχόταν από την Αγγλία για να τους κάνει έκπληξη. Μόνο εγώ το ήξερα. Μα την έκπληξη μας την έκανε εκείνη. Σάββατο του Λαζάρου...

Φανερά δείπνα σε πλούσια τραπέζια τραβούν τα φώτα. Μα ο μυστικός δείπνος τελείται στην άκρη ενός πεζοδρομίου, λαμβάνοντας Φως. Στο άδειο χαρτόκουτο ενός άστεγου. Στην κάμαρα ενός φτωχού, η προσευχή έμεινε ανεκπλήρωτη. Όχι από τον Θεό, μα απ’ τον συνάνθρωπο. Εκείνον που δεν έμεινε. Σηκώθηκε κι έφυγε πριν γίνει η Κοινωνία για να προλάβει. Κλεισμένος...

Τι πιο όμορφο από το να ταπεινώθεις εμπρός στο φώς;Γυμνός, λυτρωμένος, ελεύθερος.Τότε υπομένονται τα πάθη.Όταν δεν μπορούν πια να σ’αγγίξουν.Όταν η αρετή της ταπεινοφροσύνης φτάνειστο μεγαλείο της για να συναντήσειτο μεγαλείο του Θεού.Δια της ταπείνωσης οδηγούμαστε στα ύψη.Σ’εκείνα τα ύψη που νικούν τον φόβοκαι καλλιεργούν την ασφάλεια της ύπαρξης.

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι που συναντάμε στη ζωή μας είναι, συνήθως, χαμογελαστοί, “έξω καρδιά” και φιλικοί με όποιον συναντήσουν για πρώτη φορά. Γι’ αυτό, η πρώτη εντύπωση που δίνουν, συχνά είναι πως δεν τους επηρεάζει τίποτα. Πως ζουν στο δικό τους ονειρόκοσμο, αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Το τελευταίο, βέβαια, δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Σαν...

Αγάπη μου, Μεγάλωσες…έφτασες κιόλας στο κατώφλι της εφηβείας και τα γενέθλιά σου ήρθαν ν’ ανοίξουν διάπλατα την πόρτα σ’ αυτόν τον νέο για σένα κόσμο. Όσο κι αν μου φαίνεται σαν χθες, η παιδική σου ηλικία σε λίγο θα περάσει στον κόσμο των αναμνήσεων. Θα γίνει το παρελθόν που έχτισε τις βάσεις του ανθρώπου στον οποίο...

Δύο από τις διαστάσεις στις οποίες χωρίζονται τα πεδία της ζωής είναι, αναμφίβολα, η πραγματικότητα και η φαντασία. Ως πραγματικότητα θεωρούνται οι καταστάσεις που καλούμαστε καθημερινά ν’ αντιμετωπίσουμε εν σώματι με εργαλεία το μυαλό και το συναίσθημά μας. Ως φαντασία, από την άλλη, ορίζεται το φάσμα στο οποίο το μυαλό μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε κατά...