Θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδιά και ρωτούσαμε κάθε χρόνο τους μεγάλους αν η Τσικνοπέμπτη είναι αργία. Η αρνητική απάντηση μάς απογοήτευε κάθε φορά, αλλά δεν πτοούμασταν. Η σκέψη πως είναι μια γιορτή μέσα στη μέση της εβδομάδας, που ναι μεν δουλεύουμε και πάμε σχολείο το πρωί, αλλά το βράδυ γιορτάζουμε τρώγοντας και πίνοντας, ήταν εντελώς...
Το κλασικότερο αντεπιχείρημα για όσους δε συμπαθούν τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι πως ο έρωτας δεν θα έπρεπε να γιορτάζει μια φορά τον χρόνο αλλά κάθε μέρα. Όταν αγαπάς, εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου στο έτερόν σου ήμισυ ανεξαρτήτως χρονικής στιγμής. Πόσο εφικτό είναι αυτό στην εποχή μας άραγε; Στην πορεία της σχέσης δύο ανθρώπων,...
Μέσα στο μετρό βλέπεις λογιών λογιών ανθρώπους. Διαφορετική εμφάνιση, διαφορετική συμπεριφορά. Ο ένας ακούει μουσική, ο άλλος δεν ξεκολλά τα μάτια του από την οθόνη του κινητού του, κάποιος διαβάζει, άλλος απλά περιμένει τη στάση του. Καθένας χαμένος στις σκέψεις του. Καθένας κι ένας κόσμος ολόκληρος. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που φαντάζομαι το βαγόνι σαν...
Ξέρεις τι είναι να σου τρώει ένα σαράκι τα σπλάχνα; Να πολλαπλασιάζεται, να μεγαλώνει κι αχόρταγο να μετακινείται μέσα σου σαν ανελέητος ληστής της ζωτικότητας σου. Ποιος του έδωσε δικαίωμα να χαραμίσει τη ζωή σου; ΓΙΑΤΙ; Αυτά τα 5 γράμματα αναβοσβήνουν στο μυαλό μου σαν φωτεινή επιγραφή νέον σε σκοτεινό κι έρημο παλιοσόκακο. Τόσο έρημο που κάνεις δε...
Η αιχμηρή λεπίδα κρέμεται διαρκώς σε απόσταση αναπνοής από τη βάση του λαιμού σου. Εσύ σκυφτή κι ανήμπορη ν’ αντιδράσεις, αγκιστρωμένη από τον εφιάλτη. Ο φόβος δυνάστης σε παραδίδει στον τρόμο του επερχόμενου. Μια απειλή που γεννάται σαν παραμορφωμένο έκτρωμα και φιλοδοξεί να ενηλικιωθεί μέσα σου. Θα υλοποιηθεί; Θα παραμείνει στα λόγια; Πόσα “αν” και...
Σε μια θάλασσα από ανθρώπους λογιών λογιών κεφάλια ξεχωρίζουν. Κάποια συζητούν, κάποια μάχονται εγωιστικά, άλλα αντιτίθενται δήθεν πολιτισμένα. Κάτω από την επιφάνεια, οι καρδιές μιλούν. Χτυπούν γρήγορα, εύθυμα, θλιμμένα, βαριά. Μα κανείς δεν ακούει. Η φωνή τους δε φτάνει ως έξω. Το νερό τη σκεπάζει. Τα κεφάλια συνεχίζουν να φλυαρούν, μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει στο...
Η θέληση δε μετράει τα χρόνια. Με σύμμαχο την εμπειρία από τα λάθη και τη σκέψη που κατεργάστηκε η ζωή, προχωρά γεμίζοντάς σε με τον νεανικό ζήλο, τη γεύση του οποίου είχες λησμονήσει. Δεν υπάρχει αργά. Αργά ή γρήγορα θα πετύχεις τον στόχο σου. Σκαλοπάτια που σε ανεβάζουν προς το ποθούμενο οι επιλογές, οι αποφάσεις,...
Ήρθαν πάλι Χριστούγεννα! Όλοι ετοιμάζονται πυρετωδώς για το μεγάλο τραπέζι, την ανταλλαγή των δώρων, τα αμέτρητα γλυκά και τη ζεστή ατμόσφαιρα που πλημμυρίζει τα σπίτια. Όλοι εκτός από τον γέρο-Μάρτυ.Ο γέρο-Μάρτυ ζούσε στο τέλος του δρόμου. Είχαν περάσει ήδη δέκα χρόνια απ’ όταν έχασε τη γυναίκα του. Ήταν αγαπημένο ζευγάρι, απ’ αυτά που, παρά το...
Ένας σωρός από παλιοσίδεραΚομμάτια ασυνάρτητα, ασύνδετα. Τόσο μόνα που καταντούν μοναχικά. Τίποτα από ό, τι ήταν δε θυμίζουν πια… Σκόρπιες αναμνήσεις σκορπισμένες σ’ένα έδαφος ξένο κι αφιλόξενο. Σε ποιον ανήκαν;Ποιανού τη μνήμη στοίχειωσαν σαν καταραμένα φαντάσματα, καταδικασμένα να κείτονται αιώνιαστο νεκροταφείο της λησμονιάς;Τα τελευταία ίχνη τους φεγγίζουν μέσα από ασήμαντα αντικείμενα και ξεθωριασμένες φωτογραφίες. Εναγωνίως θα κραυγάζουν σιωπηλά ώσπου κι αυτά να...
Βάγια απλώνονται. Φωνές ενθουσιασμένες, ένθερμες, φανατικές ακούγονται. Η ελπίδα αναζωπυρώνεται. Ο καθένας της δίνει προσωπική χροιά. Το συμφέρον χτυπάει στο ρυθμό της καρδιάς και ορίζει τη σκέψη. Αυτός που δεν υποσχέθηκε τίποτα πρέπει να τηρήσει όλα όσα οι γύρω του επιθυμούν από εκείνον. Επευφημούν, όσο πιστεύουν ότι έχουν λαμβάνειν. Ήρθε ο λυτρωμός! Άραγε από ποια...
