Σκαρφαλώνεις με κόπο έχοντας την ηδονή της κορύφωσης να σου σιγοκαίει το μυαλό. Καταραμένο το πάθος σε αιώνια ένωση με την πτώση αμέσως μετά την κατάκτηση. Μένεις να βιώνεις τη ζωή και το θάνατο σε μια συνεχή μαρτυρική εναλλαγή. Μα όσο πρόσκαιρη είναι η αίσθηση της νίκης, άλλο τόσο εφήμερη είναι και η πτώση. “Τίποτα...

Εκείνη την άδεια θέση μέσα μου, πες μου πώς θα τη γεμίσω;Εκείνη που σαν σε γνώρισα έπλασα με κάθε κύτταρο αγάπης που παλλόταν για χάρη σου.Δεν είναι θρόνος.Δεν είναι καν ένα άνετο κάθισμα.Είναι απλά μια παλιά ξύλινη καρέκλα από αυτές που αγκαλιάζουν παράδοξα το σώμα σου μόλις καθίσεις.Μα ήταν μόνο για σένα.Τώρα την έβαψα.Μαύρη σαν...

Δώσε μου λίγο χρόνο και θα σου ζωγραφίσω με την πένα μου έναν κόσμο που δε φαντάστηκες ποτέ.Μα θα είναι ολότελα δικός σου.Μέσα από τις πιο κρυφές πτυχές σου θα ανοίξω την πόρτα.Θα στρώσω δρόμους από τις αποφάσεις που δεν τόλμησες ποτέ να πάρεις.Θα χτίσω σπίτια καταφύγια για τα συναισθήματα που δεν αντιμετώπισες, μα έθαψες...

Αν επέλεξα να είσαι όλα αυτά που για μένα σημαίνει η αγάπη, τότε ακόμα κι ο πόνος που θα με κεράσεις θα γίνει βάλσαμο.Γιατί για να σε θέλει η ψυχή μου και να γεμίζει από την αγάπη σου, σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνεις που να με πληγώσει, θα είναι άθελά σου.Έχω, λοιπόν, μέσα μου...

Κράτα μου το χέρι. Μην το αφήσεις. Κι ας έρθουν θύελλες να μας χωρίσουν. Όσο κι αν κρυώνουμε. Όσο κι αν φυσάει. Μην το αφήσεις. Κι η βροχή ακόμα δε θα φτάσει να κάνει τα χέρια μας να γλιστρήσουν. Θα σε κρατώ γερά. Κι εκεί που μπορεί να μουδιάσω και να κουραστώ, εκεί θα σου...