Αν επέλεξα να είσαι όλα αυτά που για μένα σημαίνει η αγάπη,
τότε ακόμα κι ο πόνος που θα με κεράσεις θα γίνει βάλσαμο.
Γιατί για να σε θέλει η ψυχή μου και να γεμίζει από την αγάπη σου,
σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνεις που να με πληγώσει, θα είναι άθελά σου.
Έχω, λοιπόν, μέσα μου κρυμμένη πάντα μια συγχώρεση για σένα.
Όπως ξέρω ότι έχεις κι εσύ για μένα μία φυλαγμένη.
Γιατί πιο πολύ από όλα μετράει η πρόθεση στον άνθρωπο.
Όποιος πληγώνει σκόπιμα δεν ξέρει ν’ αγαπά.
Μα όποιος ξέρει ν’ αγαπά, γνωρίζει πως και να πληγώσει άθελά του,
θα έχει το γιατρικό της αγάπης του για να γιατρέψει την πληγή.
Πλάσμα των αντιθέσεων είναι ο άνθρωπος.
Αν είναι λοιπόν να γευτώ την ευτυχία και τον πόνο από το ίδιο πρόσωπο,
δε θέλω να είναι από κάποιον που θα γκρεμίζει την ευτυχία μου συνεχώς για να την κάνει πόνο.
Προτιμώ να τα γευτώ από εκείνον που θα παλεύει συνεχώς,
τον όποιο πόνο μου να τον μετουσιώνει σε ευτυχία.
Αυτό είναι αγάπη.
Ακόμα και τον πόνο που ο ίδιος προκάλεσες,
να έχεις τη δύναμη να τον κάνεις χαμόγελο στα χείλη του άλλου.