Ημέρεψαν τ’ αγριολούλουδα. Τα φύτεψαν σε γλάστρες και τα ‘κλείσαν πίσω από τζάμια για την ασφάλειά τους. Μα εκείνα δεν είπαν όχι. Δέχτηκαν την πρόσκαιρη απομόνωσή τους. Παρά την ανεξάρτητη φύση τους. Για να ξαναξημερώσει η μέρα που θ’ αντικρίσουν τα λιβάδια τους και μεθυσμένα από το λίκνισμα του ανέμου, θα χορέψουν και πάλι. Λουλούδια...

Δύσκολοι καιροί. Θολωμένες ματιές, καρδιές και πνεύματα. Μα κάπου εκεί, ένα πουλί τιμά τη φύση του και συνεχίζει να πετά ελεύθερο μες στην ομίχλη. Τη σχίζει στα δυο και διαπερνώντας τη, κάνει τη δήλωσή του. «Δε με σκιάζει το ημίφως, όσο γνωρίζω πού να βρω το φως». Δες το.Δεν προσπαθεί καν.Δεν το νοιάζει η μοναξιά.Προχωρά...

Λευκό και μαύρο, μαύρο και λευκό.Τι σημασία έχει η απόχρωση που βλέπουν τα μάτια;Όποιος κι αν είσαι, ένα χρώμα έχει η σάρκα.Το σκοτάδι των παθών, που μόνο μια βαθιά βουτιάστη λυτρωτική παλέτα της ψυχής μπορεί να το φωτίσει.

Άδεια γίναν τα ταξίδια μας.Μια μεταφορά από το ένα μέρος στο άλλο.Διαδικαστικά, σε μια θέση ανώνυμημέσα σε ξένο μέσο μεταφοράς.Τίποτα το οικείο.Οι ενδιάμεσοι σταθμοί αδιάφοροι.Ούτε μαθήματα, ούτε απόλαυση.Υπάρχουν μόνο ως προορισμός των άλλων.Η μισή μας ζωή μια αναμονήγια τη μεταφορά από την αφετηρία στον προορισμό.Είτε ίδιο είτε διαφορετικό, εξίσου ανούσιο.Χάθηκαν πια οι Ιθάκες.Χάθηκε ο νόστος.Όλα...

Όταν θελήσεις να μιλήσεις σε ανθρώπουςΜα σε πληγώνουν μοναχά και δε σ’ ακούνΜίλα στ’ αστέρια.Θα σου μιλήσουν για αγίους και προστάτεςΘα σου μιλήσουν για Χριστό και ΠαναγιάΓια άγια πίστη.Και θα σου πουν πως η ομορφιά κρύβει σοφίαΚαι η σοφία αναδεικνύει ομορφιάΗ ομορφιά είναι η καρδιά σου που χτυπάεισοφία ο νους σου που απόψε τους μιλά.Κι...