Δύσκολοι καιροί.
Θολωμένες ματιές,
καρδιές και πνεύματα.
Μα κάπου εκεί,
ένα πουλί τιμά τη φύση του
και συνεχίζει να πετά ελεύθερο
μες στην ομίχλη.
Τη σχίζει στα δυο και διαπερνώντας τη,
κάνει τη δήλωσή του.
«Δε με σκιάζει το ημίφως,
όσο γνωρίζω πού να βρω το φως».
Δες το.
Δεν προσπαθεί καν.
Δεν το νοιάζει η μοναξιά.
Προχωρά κι ανδρειώνεται.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμάται
πως τα φτερά του υπάρχουν
για να μπορεί να τιμά τη φύση του.