Μες στις σκιές πλανάται αιώνες
Γιατί αρνήθηκε το Φως
Τι και αν άλλαξε χιτώνες
Ο όφις, φίδι μένει εντός.
Παραπλανά και παρασύρει
Σε ένα ψέμα δύο αλήθειες
Για να ‘χει ο άνθρωπος να φθείρει
Πνεύμα και νου, καρδιά, συνήθειες.
Θείους κανόνες παραβαίνει
Κάνει το ανίερο ιερό
Μόνο η βλασφήμια του απομένει
Θηρίο που πουλά Χριστό.
Στα κέρατα του οι εξουσίες
Και στα κεφάλια του λεφτά
Τα διαδήματα οι φήμες
Πως όσα λέει είν’ σωστά.
Πρόσωπα και μορφές αλλάζει
Και μαγαρίζει την αξία
Σε σοφιστή κι αν ομοιάζει
Σοφία του είναι η μαγεία.
Μα θα ‘ρθει η ώρα που η καλή του
Η ερωμένη Βαβυλών
Με μιας θα γκρεμιστεί μαζί του
Κι εκείνος θα είναι απ’ όλα απών.
Οι γελασμένοι που πονέσαν
Ξανά θα γίνουν γελαστοί
Γιατί ψυχή δεν απωλέσαν
Τώρα θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Κιθαρωδοί με τις κιθάρες
Που υμνωδίες τραγουδούν
Εξορκισμό για τις κατάρες
Ευχή για όσους μετανοούν.
Κοπιώντες και πεφορτισμένοι
Θα αναπαυθούν μέσα στο Φως
Και οδός θα είναι η Αγάπη
Η Αγάπη, ο Λόγος κι ο Θεός.