Να μεγαλώνεις σαν το παλιό κρασί. Να κρατάς το απόσταγμα των ζυμώσεων που σε έκαναν αυτό που είσαι. Η υπομονή πάντα ανταμείβεται, αν στη διάρκειά της εξελίσσεσαι. Το άρωμα σου να αναδύει τη δύναμη και την προσωπικότητά σου. Το χρώμα σου να προκαλεί τον σεβασμό όσων γνωρίζουν να εκτιμήσουν το βαθύ του, επειδή κατανοούν πόσο...

Μην επιτρέπεις να μπαίνουν μέσα σου πράγματα ανενόχλητα. Καπνός γίνονται που σου θολώνει τα σωθικά. Άντε μετά, μες στην ομίχλη, να σκεφτείς και να νιώσεις καθαρά. Μένεις μ’ ένα κουβάρι λόγια και εικόνες, να προσπαθείς σαν άλλος Θησέας να βρεις την άκρη του νήματος. Γίνονται οι σκέψεις λαβύρινθος που σε ταλαιπωρεί και τα συναισθήματα αγρίμια,...

Οι μεγαλύτερες ανασφάλειες του ανθρώπου προέρχονται από την έλλειψη της απαραίτητης προσοχής κατά την παιδική του ηλικία. Εκείνη την τρυφερή ηλικία όπου όλα μοιάζουν πρωτόγνωρα και η ανάγκη να τα μοιραστεί με τα πιο κοντινά του πρόσωπα είναι πρωταρχική. Η ματαίωση της ανάγκης αυτής, όπως και οποιασδήποτε ανάγκης ενός παιδιού, έχει συνέπειες. Η πρώτη σκέψη...

Μην αφήνεις άλυτα πράγματα μέσα σου. Υφαίνεις άθελά σου το Γόρδιο δεσμό σου. Κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να τον κόψεις για να μη γίνει θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Ξέρεις, εκείνο τον κόμπο στο λαιμό που κρατά πάντα ένα λυγμό πνιγμένο. Ένα δάκρυ της καρδιάς που ποτέ δεν κύλησε. Δεν χρειάζεσαι κανένα δέσιμο μέσα...

Ποτέ η αγκαλιά σου να μη μένει αδειανή,όταν εκείνος που την έχει μεγαλύτερη ανάγκη είναι ο εαυτός σου.Σπίτι είναι η αγκαλιά και εσύ ο κύριος κάτοικός της.Μην αγκαλιάζεις τον εαυτό σου μόνο για να σκεπάσεις τη θλίψη του.Στέγασε το χαμόγελο και τη χαρά του.Αν μάθεις να αγκαλιάζεις εσένα κάθε στιγμή, ευχάριστη ή δυσάρεστη,η αγκαλιά σου...

Όταν η σιωπή δείχνει αδιέξοδο και φωνάζει βοήθεια… Μην τρομάξεις. Κι αν σε ρωτήσουν «τι έχεις;» απάντησε «Πού να σου λέω τώρα…» Δεν έχει σημασία αν όντως θα τους πεις. Θα βοηθηθείς όμως εσύ στο να βρεις την άκρη του νήματος. Μην απελπιστείς. Μπόρα είναι και θα περάσει. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Κάνε επανάσταση...

Σκαρφαλώνεις με κόπο έχοντας την ηδονή της κορύφωσης να σου σιγοκαίει το μυαλό. Καταραμένο το πάθος σε αιώνια ένωση με την πτώση αμέσως μετά την κατάκτηση. Μένεις να βιώνεις τη ζωή και το θάνατο σε μια συνεχή μαρτυρική εναλλαγή. Μα όσο πρόσκαιρη είναι η αίσθηση της νίκης, άλλο τόσο εφήμερη είναι και η πτώση. “Τίποτα...

Βάρος μη γίνεις κανενός. Ούτε υποχείριο. Όταν άλλος επιλέγει για σένα κι εσύ απλά αφήνεσαι, δε δίνεσαι. Ξοδεύεσαι. Κανείς δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου, αν δεν παλέψεις ο ίδιος γι’ αυτά. Κανείς δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη της καρδιάς σου, αν δεν την έχεις εξερευνήσει εσύ. Τα όνειρά σου είναι τα παιδιά...

Μην αναλώνεσαι σε «θέλω» που δεν έχουν σκοπό να σε πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Χάνεις το νόημα προσπαθώντας να τροφοδοτείς αυτά που νομίζεις πως επιθυμεί η καρδιά σου. Η αμοιβαιότητα είναι που ντύνει με αλήθεια την επιθυμία. Αλλιώς μένει μια ανάγκη ανάπηρη, χωρίς ανταπόκριση.Μα κι αυτή να υπάρξει, θέλει ειλικρίνεια. Αυταπάτες που σε θρέφουν...

Είναι κοινή αντίληψη και παραδοχή πως τα έργα μετρούν περισσότερο από τα λόγια. Η αλήθεια είναι πως μέσα από τις πράξεις μας πραγματοποιούμε τις επιθυμίες, τα όνειρα, τις υποχρεώσεις μας, ενώ τα λόγια συχνά «τα παίρνει ο αέρας». Στην καθημερινή ζωή, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι είναι κυρίως τα έργα, είτε τα δικά μας, είτε των άλλων,...