Λίγα χρόνια πριν, όταν ο θεσμός της «παγκόσμιας μέρας» δεν είχε ακόμα καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας, η ημέρα της γυναίκας ήταν απλά μια ευκαιρία για ξεφάντωμα. Παρέες γυναικών ανυπομονούσαν να βγουν, να διασκεδάσουν και να δηλώσουν έντονα την παρουσία τους.
Η έξοδος ήταν ένας τρόπος για τη σύγχρονη γυναίκα να υψώσει τη φωνή της έναντι στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Στην εργασία, την οικογένεια, τη σχέση της, ήταν πάντοτε επιφορτισμένη με παραπάνω ρόλους απ’ όσους μπορούσε ν’ αντέξει.
Η ημέρας της γυναίκας ήρθε σαν τη μοναδική δικαιολογημένη ευκαιρία της ν’ αποτάξει τα βάρη και να νιώσει, έστω και για μερικές ώρες, ελεύθερη. Η πραγματική καταπιεσμένη ανάγκη που η ημέρα αυτή κάλυπτε – η ανεξαρτησία – θα φαινόταν με τον καιρό.
Πρώτη μεγάλη αλλαγή στον τρόπο εορτασμού της ημέρας, έφερε η αλλαγή του ρόλου των ανδρών στην οικογένεια. Όταν ο σύντροφος ή/και πατέρας άρχισε να γίνεται πιο συμμετοχικός, η ανάγκη της γυναίκας για «απόδραση» δε χρειαζόταν να περιμένει την 8η Μαρτίου. Ο θεσμός σταδιακά έπαψε να έχει τόσο έντονα χαρακτήρα εκτόνωσης και μετατράπηκε σ’ έναν προβληματισμό ως προς το τι πραγματικά γιορτάζουμε.
Από τότε, τα δικαιώματα της γυναίκας, η χειραφέτησή της, ο φεμινισμός, οι αγώνες γυναικών ανά την ιστορία, εμβληματικές προσωπικότητες, παρελαύνουν μπροστά από τις οθόνες μας στα social media και μας υπενθυμίζουν την ιστορία.
Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με την εμφάνιση της πανδημίας, το κίνημα #metoo και οι γυναικοκτονίες έρχονται να διαμορφώσουν ξανά την ημέρα της γυναίκας. Ξαφνικά, μια πιο καίρια για τη ζωή της ανάγκη έρχεται στην επιφάνεια. Δε χρειάζεται μόνο να είναι ελεύθερη και ισάξια με τον άνδρα, αλλά πρωτίστως υγιής και ζωντανή.
Φαινόμενα όπως ο βιασμός και η δολοφονία γυναικών βλέπουν πλέον το φως της δημοσιότητας και δεν αποσιωπώνται από την κοινωνία. Θύματα δικαιώνονται, δράστες τιμωρούνται και πιθανά παρόμοια επεισόδια μοιάζουν ν’ αποτρέπονται.
Η 8η Μαρτίου έρχεται πια για να μας διδάξει την έννοια της προστασίας της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας. Είτε πρόκειται για γυναίκα της οποίας παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματά, είτε για άνδρα που οφείλει να σέβεται τόσο τον εαυτό του όσο και τους γύρω του.
Η ημέρα της γυναίκας δεν αγγίζει πια μόνο τη δύση. Αποκτά ολοένα και περισσότερο τον παγκόσμιο χαρακτήρα που της αρμόζει. Έχει, όμως, πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει. Ο άνθρωπος οφείλει να κατανοήσει πως μόνο σε κοινωνίες όπου τα επιθετικά πρότυπα καταρρίπτονται και καταδικάζονται και οι γυναίκες παύουν να αισθάνονται πως απειλούνται, υπάρχει λόγος, μια τέτοια μέρα, να ευχόμαστε «Χρόνια Πολλά».
