Δωσ’ μου να πιώ γλυκό νερό
απ’ των χειλιών την άκρη
από τα μάτια μου ποτέ
να μην κυλήσει δάκρυ.
Δωσ’ μου ένα βλέμμα δροσερό
απ’ των ματιών το χρώμα
να γίνει ήλιος η ψυχή
στου φεγγαριού το γιόμα.
Κι αν βγω ποτέ στις θάλασσες, στα μακρινά πελάγη
θα τα ‘χω πάντα φυλαχτό στου νου μου τ’ ανοιχτά
κι αν στη ξηρά πάνω πατώ, μακριά σου κι αν διαβαίνω
κάθε σκιά του χωρισμού θα διώχνει απ’ την καρδιά.
Δωσ’ μου ένα γέλιο φωτεινό
τα μάτια να χορτάσουν
αιθέριο άσμα των πουλιών
τ’ αυτιά να ξαποστάσουν.
Και μ’ ένα χάδι ένα πρωί
μόλις βρεθώ κοντά σου
πνοή θα δώσουν στο κορμί
τα κρινοδάχτυλα σου.
