Πόσες φορές η απογοήτευση κυρίευσε το μυαλό σου και η απελπισία μούδιασε την καρδιά σου; Κι εκεί που είχες πέσει και τίποτα ευχάριστο δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό σου, ένα καλόγουστο αστείο από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο σε έβγαλε από τον βάλτο σου. Ήταν αυτή η μικρή ανάσα που χρειαζόσουν για να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να σηκωθείς. Ήταν αυτή η μικρή αχτίδα φωτός στο χαμόγελο σου που επέτρεψες να διαλύσει τη σκοτεινιά μέσα σου.
Το χιούμορ είναι αίσθηση. Είναι η αίσθηση του ευχάριστου μέσα σε όλον τον αρνητισμό της καθημερινότητας. Είναι εκείνη η αίσθηση που μας θυμίζει πόσο σημαντικό είναι το γέλιο στη ζωή. Όπως η αίσθηση της δίψας μας υπενθυμίζει την ανάγκη μας για νερό. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει χωρίς χαμόγελο. Γι’ αυτό καλλιεργεί το χιούμορ.
Το να κάνεις χιούμορ είναι έμφυτο χάρισμα. Είναι από τις άυλες αισθήσεις που είτε τις έχεις ανεπτυγμένες είτε όχι. Οι άνθρωποι που κάνουν χιούμορ έχουν αφιερωμένο ένα κομμάτι του μυαλού τους στην ευχάριστη πλευρά της ζωής. Δεν το σκέφτονται. Αυθόρμητα συνδέουν καταστάσεις, φαντάζονται και φτιάχνουν λογοπαίγνια για να προκαλέσουν το γέλιο. Γιατί το χιούμορ είναι ένα παιχνίδι. Είναι η έκφραση του παιδιού που έχουμε μέσα μας. Και η καρδιά ευφραίνεται με το γέλιο και ξαλαφρώνει με το αστείο.
Ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με την αίσθηση του χιούμορ αντιλαμβάνεται την ουσία. Αντιλαμβάνεται το νόημα της ζωής. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το να είμαστε και να νιώθουμε καλά. Παρά τις δυσκολίες, παρά τα εμπόδια, παρά την ασχήμια.
Είναι πολύ μικρή η ζωή για να την παίρνουμε τόσο στα σοβαρά. Χιλιοειπωμένο, μα τόσο αληθινό. Κι ο άνθρωπος που στη δύσκολη στιγμή μπορεί να κάνει χιούμορ, έχει μια ιδιαίτερη δύναμη μέσα του. Θέλει να βλέπει τους ανθρώπους να γελάνε και προσλαμβάνει την ομορφιά που εκπέμπουν όταν το κάνουν. Αναγνωρίζει ότι καλό είναι αυτό που αξίζει. Αυτό που πρέπει να κρατάμε στο τέλος. Αυτό που νικάει ακόμα και στα παραμύθια. Κι ας μην μπορούμε να το δούμε κάποιες φορές. Το χιούμορ είναι εκεί για να μας κάνει να το νιώσουμε. Είναι μια πύλη αυτογνωσίας.
Η μορφή του χιούμορ που βρίσκεται πιο κοντά στην αυτογνωσία είναι αναμφίβολα ο αυτοσαρκασμός. Η αναγνώριση και αποδοχή των ελαττωμάτων μας μέσα από το χιούμορ είναι η μεγαλύτερη διδασκαλία. Και για εμάς και για τους άλλους. Όσο ασχολείσαι, σκέφτεσαι και βασανίζεις το μυαλό και την καρδιά σου μόνο πόνο προκαλείς, πρώτα από όλους σε σένα. Όταν όμως βλέπεις τα λάθη και τα στραβά σου μέσα σε ένα ευχάριστο κλίμα, σε βοηθάει να απομακρυνθείς λίγο από αυτά για να τα δεις πιο καθαρά. Έτσι μπορούν να διορθωθούν και έτσι πρέπει να διορθώνονται. Όσο δύσκολο ή ακατόρθωτο κι αν φαίνεται.
Ο άνθρωπος που κάνει χιούμορ έχει βρει ένα κομμάτι του εαυτού του. Μπορεί να έχει χίλια δυο άλλα ελαττώματα, αλλά ξέρει να τα αντιμετωπίζει κι αυτά με χιούμορ. Μπορεί να βολευτεί σε καταστάσεις ή να γίνει παράτολμος. Όμως η ανεπτυγμένη του αίσθηση είναι εκεί για να του θυμίζει το μέτρο. Να κινείται όταν μένει στάσιμος και να φρενάρει όταν τρέχει επιπόλαια. Γιατί για να κάνεις χιούμορ, επιτυχημένο χιούμορ, χρειάζεται ισορροπία.
Κι είναι πάντα γοητευτικός ένας άνθρωπος με χιούμορ. Είναι αυτή η έξυπνη λάμψη που αστράφτει στα μάτια του όταν λέει το αστείο ή ακόμα η άνεση με την οποία το εκφράζει, χωρίς να περιμένει εσένα να γελάσεις. Το νιώθει και το κάνει. Γιατί αν το κάνει επιτηδευμένα, θα χάσει. Κι η γοητεία του αυτή ερεθίζει το μυαλό σου και κάνει την καρδιά σου να νιώσει όμορφα όπως όταν ήσουν παιδί.
Μα κι ο άνθρωπος που γνωρίζει πώς να δέχεται το χιούμορ κι ας μην είναι τόσο οξυδερκής στο να το χρησιμοποιήσει, έχει μπει σε ένα δρόμο αυτογνωσίας. Δέχεται το γέλιο κι ας μην το προκαλεί, φανερώνοντας έτσι την καλοσύνη της καρδιάς του.
Θέλει χιούμορ η ζωή. Και θέλει χιούμορ γιατί έχει χιούμορ. Ακόμα κι αν εμείς θεωρούμε ότι μας φέρεται με ειρωνεία. Ο πόνος κι ο εγωισμός μάς κάνει να το βλέπουμε έτσι. Αν αποδεχτούμε τον εαυτό μας με χιούμορ, θα διαπιστώσουμε πόσο αξίζει. Αυτό μας κρατά ζωντανούς. Αυτό μας κινεί. Είναι κίνηση το χιούμορ. Όπως κι η ζωή. Κι έχει χιούμορ η ζωή.
