Πόσες φορές η απογοήτευση κυρίευσε το μυαλό σου και η απελπισία μούδιασε την καρδιά σου; Κι εκεί που είχες πέσει και τίποτα ευχάριστο δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό σου, ένα καλόγουστο αστείο από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο σε έβγαλε από τον βάλτο σου. Ήταν αυτή η μικρή ανάσα που χρειαζόσουν για να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να σηκωθείς. Ήταν αυτή η μικρή αχτίδα φωτός στο χαμόγελο σου που επέτρεψες να διαλύσει τη σκοτεινιά.
Το χιούμορ είναι αίσθηση. Είναι η αίσθηση του ευχάριστου μέσα σε όλον τον αρνητισμό της καθημερινότητας. Είναι εκείνη που μας θυμίζει πόσο σημαντικό είναι το γέλιο στη ζωή, όπως η αίσθηση της δίψας μας υπενθυμίζει την ανάγκη μας για νερό. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει χωρίς χαμόγελο. Γι’ αυτό καλλιεργεί το χιούμορ.
Το χάρισμα του χιούμορ είναι μια άυλη αίσθηση που επιτρέπει στον εγκέφαλο να εστιάζει στην ευχάριστη πλευρά της ζωής. Οι άνθρωποι που κάνουν χιούμορ, δεν το σκέφτονται. Αυθόρμητα συνδέουν καταστάσεις, φαντάζονται και φτιάχνουν λογοπαίγνια για να προκαλέσουν το γέλιο, σαν να παίζουν ένα παιχνίδι του οποίου βασικός κανόνας είναι να ευφράνει την καρδιά.
Ενώ με τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, με το χιούμορ εντοπίζουμε την ουσία της ζωής. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το να είμαστε και να νιώθουμε καλά. Παρά τις δυσκολίες, παρά τα εμπόδια, παρά την ασχήμια. Είναι πολύ μικρή η ζωή για να την παίρνουμε τόσο στα σοβαρά. Χιλιοειπωμένο, μα τόσο αληθινό. Κι ο άνθρωπος που στη δύσκολη στιγμή μπορεί να κάνει χιούμορ, έχει μια ιδιαίτερη δύναμη μέσα του. Θέλει να βλέπει τους άλλους να γελάνε και προσλαμβάνει την ομορφιά που εκπέμπουν όταν το κάνουν. Αναγνωρίζει ότι καλό είναι αυτό που αξίζει. Αυτό που πρέπει να κρατάμε στο τέλος. Αυτό που νικάει ακόμα και στα παραμύθια. Κι ας μην μπορούμε να το δούμε κάποιες φορές. Το χιούμορ είναι εκεί για να μας κάνει να το νιώσουμε. Είναι μια πύλη αυτογνωσίας.
Η μορφή του χιούμορ που βρίσκεται πιο κοντά στην αυτογνωσία είναι αναμφίβολα ο αυτοσαρκασμός. Η αναγνώριση και αποδοχή των ελαττωμάτων μας μέσα από το χιούμορ είναι μεγάλη διδασκαλία, τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους. Τότε το χιούμορ μπορεί να γίνει εργαλείο και βλέποντας τα λάθη και τα στραβά μας μέσα από το πρίσμα του αυτοσαρκασμού, έχουμε τη δυνατότητα να τα δούμε πιο καθαρά και – γιατί όχι – να τα διορθώσουμε.
Ο άνθρωπος που κάνει χιούμορ έχει βρει ένα κομμάτι του εαυτού του. Μπορεί να έχει χίλια δυο άλλα ελαττώματα, αλλά ξέρει να τα αντιμετωπίζει κι αυτά με χιούμορ. Μπορεί να βολευτεί σε καταστάσεις ή να γίνει παράτολμος. Όμως η ανεπτυγμένη του αίσθηση είναι εκεί για να του θυμίζει το μέτρο. Να κινείται όταν μένει στάσιμος και να φρενάρει όταν τρέχει επιπόλαια. Γιατί για να κάνεις χιούμορ, επιτυχημένο χιούμορ, χρειάζεται ισορροπία.
Κι είναι πάντα γοητευτικός ένας άνθρωπος με χιούμορ. Είναι αυτή η έξυπνη λάμψη που αστράφτει στα μάτια του όταν λέει το αστείο ή ακόμα η άνεση με την οποία το εκφράζει, χωρίς να περιμένει εσένα να γελάσεις. Το νιώθει και το κάνει. Γιατί αν το κάνει επιτηδευμένα, θα χάσει. Κι η γοητεία του αυτή ερεθίζει το μυαλό σου και κάνει την καρδιά σου να νιώσει όμορφα.
Μα κι ο άνθρωπος που γνωρίζει πώς να δέχεται το χιούμορ, έχει μπει σε ένα δρόμο αυτογνωσίας. Δε καταπιάνεται με παρεξηγήσεις και μικροπρέπειες. Το χιούμορ έχει τη δυνατότητα να παίζει με τα όρια και χρειάζεται να είσαι καλοπροαίρετος για να δαμάσεις τις ανασφάλειές σου, ώστε να μην γίνουν εμπόδιο.
Θέλει χιούμορ η ζωή. Και θέλει χιούμορ γιατί έχει χιούμορ, ακόμα κι αν εμείς θεωρούμε ότι μας φέρεται με ειρωνεία. Ακόμα κι οι πιο μαύρες στιγμές μας κρύβουν μέσα τους το αστείο, όπως τον γιν εντάσσει στον κόλπο του το γιανγκ. Ο πόνος και το χαμόγελο εναλλάσσονται για να μας υπενθυμίσουν πως η ροή κι η εναλλαγή τους είναι αυτή που μας κρατά ζωντανούς. Αυτή που μας κινεί. Είναι κίνηση το χιούμορ. Όπως κι η ζωή. Κι έχει χιούμορ η ζωή.
