Βάρος μη γίνεις κανενός. Ούτε υποχείριο. Όταν άλλος επιλέγει για σένα κι εσύ απλά αφήνεσαι, δε δίνεσαι. Ξοδεύεσαι. Κανείς δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου, αν δεν παλέψεις ο ίδιος γι’ αυτά. Κανείς δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη της καρδιάς σου, αν δεν την έχεις εξερευνήσει εσύ. Τα όνειρά σου είναι τα παιδιά...

Μην αναλώνεσαι σε «θέλω» που δεν έχουν σκοπό να σε πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Χάνεις το νόημα προσπαθώντας να τροφοδοτείς αυτά που νομίζεις πως επιθυμεί η καρδιά σου. Η αμοιβαιότητα είναι που ντύνει με αλήθεια την επιθυμία. Αλλιώς μένει μια ανάγκη ανάπηρη, χωρίς ανταπόκριση.Μα κι αυτή να υπάρξει, θέλει ειλικρίνεια. Αυταπάτες που σε θρέφουν...

Όταν ακούμε τη λέξη «τζόκερ», το μυαλό χωρίζεται σε τρεις κατευθύνσεις, διαλέγοντας εκείνη που ταιριάζει περισσότερο στα βιώματα του. Ένας ψυχικά διαταραγμένος αντιήρωας, ένα χαρτί της τράπουλας κι ένα τυχερό παιχνίδι, μοιράζονται όλα το ίδιο όνομα. Μα τι σχέση μπορεί να έχουν στ’ αλήθεια; Ας τα συνδέσουμε λοιπόν. Η φιγούρα του αντιήρωα αποτελεί μια μίξη...

Είναι κοινή αντίληψη και παραδοχή πως τα έργα μετρούν περισσότερο από τα λόγια. Στην καθημερινή ζωή, διαπιστώνουμε ότι είναι κυρίως τα έργα, είτε τα δικά μας, είτε των άλλων, που επηρεάζουν την πραγματικότητά μας. Μέσα από τις πράξεις μας πραγματοποιούμε τις επιθυμίες, τα όνειρα, τις υποχρεώσεις μας, ενώ τα λόγια συχνά «τα παίρνει ο αέρας»....

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό. Μια ανάσα κοφτή και βαριά ακροβατούσε στην ησυχία. Η Μυρτώ τρόμαξε. Προχωρούσε αργά και με όλες τις αισθήσεις σ’ εγρήγορση. Μέσα από κάτι ξεχασμένες χαραμάδες, μια δεσμίδα φωτός αποκάλυψε μια ανθρώπινη φιγούρα. Ένας άγνωστος άνδρας κείτονταν αβοήθητος. Τον πλησίασε διστακτικά. Είχε μια ανοιχτή πληγή στο μέρος της καρδιάς, που έκρυβε με...

Αν όλοι σου λένε το στραβό ως καλλιτεχνία, μα εσύ βλέπεις το ίσιο ως αλήθεια. Αν όλοι ψάχνουν το νόημα προς τα πάνω κι εσύ το βρίσκεις μέσα σου. Αν όλοι κοιτούν μπρος ή πίσω, ενώ εσύ χτίζεις το τώρα. Αν η ευαισθησία σου πληγώνεται από πράγματα που για τους άλλους είναι “έλα μωρέ”. Αν...

Απόλαυσε τη μέρα σου, όπως το αγαπημένο σου γλυκό. Άκουσε τη, όπως το αγαπημένο σου τραγούδι. Κοίταξε τη, στα μάτια του αγαπημένου σου προσώπου. Μύρισε τη, σαν το αγαπημένο σου λουλούδι. Άγγιξε τη, σαν το απαλό αεράκι της άνοιξης. Νιώσε τις στιγμές πριν γίνουν ανάμνηση. Και πού ξέρεις… ίσως η πραγματικότητά σου να γίνει όνειρο!

Αν δεν αντέχεις να θυμάσαι τα λάθη σου, μην μπλέξεις με γραφιά. Αν σκοπός σου είναι να σφάλλεις «έτσι, επειδή μπορείς», καλύτερα να φύγεις. Αλλιώς – αν έχεις καρδιά – θα πονέσεις. «Άτιμη φάρα!» θα λες στις παρέες. Αποτυπώνουν, με χειρουργική ακρίβεια, θαρρείς, κάθε λεπτομέρεια της ύπαρξής σου. Μένεις έκπληκτος ν’ απορείς «πού τα σκέφτηκε...

Αναλώνεσαι.Σκορπάς τα κομμάτια σουπότε αλόγιστα, πότε από επιλογή.Δίνεσαι για να καλύψεις τα κενά σου.Δε χτίζεις σχέσειςμήπως σ’ εκμεταλλευτούν,μήπως σε πληγώσουν. Μα συνεχίζεις να πληγώνεσαιαπό τα εφήμερα που επιδιώκεις,ενώ η ψυχή σου λαχταρά τη δέσμευση. Την επαφή.Όχι στο κορμί. Το χάδι της σάρκας,σαν το κύμα της θάλασσας,περνά, σαρώνει κι απομακρύνεται.Εσύ αποζητάς το μόνιμο. Την τρυφερότηταπου θα σφαλίσει την πόρτα...

Εκείνη την άδεια θέση μέσα μου, πες μου πώς θα τη γεμίσω;Εκείνη που σαν σε γνώρισα έπλασα με κάθε κύτταρο αγάπης που παλλόταν για χάρη σου.Δεν είναι θρόνος.Δεν είναι καν ένα άνετο κάθισμα.Είναι απλά μια παλιά ξύλινη καρέκλα από αυτές που αγκαλιάζουν παράδοξα το σώμα σου μόλις καθίσεις.Μα ήταν μόνο για σένα.Τώρα την έβαψα.Μαύρη σαν...