Δώσε σ’ έναν άνθρωπο ένα διαμάντι, ένα λευκό περιστέρι και μια καρδιά.Δες τι θα κάνει μ’ αυτά και θα γνωρίσεις για τι είναι ικανός.Αν σου επιστρέψει το διαμάντι, ελευθερώσει το περιστέρι και σεβαστεί την καρδιά, εμπιστεύσου τον.Αν θαυμάσει το διαμάντι, κρατήσει το περιστέρι σε κλουβί και ερωτευτεί την καρδιά, πρόσεχέ τον.Αν σου κλέψει το διαμάντι,...
Να προτιμάς να σ’αγαπά με την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, το χαμόγελο.Αυτή είναι η γλώσσα της καρδιάς που μιλά την αλήθεια.Τα λόγια είναι επισκέπτες των στιγμών.Πάνε κι έρχονται.Αυτά που νιώθεις χτίζουν το “για πάντα”.Εκείνο το “για πάντα” που γεμίζει με ευτυχία τις μέρες σου.Όχι επειδή θα διαρκέσει, μα επειδή ταξιδεύει μέσα στον χρόνο τους...
Αθάνατη η όψη της ανέλπιδης προσπάθειάς μου. Σαν στοιχειό ματωμένο από αιώνες, να κοιτά ο θάνατος τη δειλία μου, μ’ ένα μειδίαμα ψυχρό, ανατριχιαστικό. Η απομάκρυνσή του απορροφήθηκε από τον ήχο των βημάτων του στο δρόμο της επιστροφής. Η απειλή που η ίδια έστρεψα στον εαυτό μου σαν εκδίκηση, λες, για τη γέννηση μου, σαν...
Είναι στιγμές που το μέσα σου κατακλύζεται από λέξεις, σκέψεις και εικόνες. Όμως τριγύρω δεν ακούγεται τίποτα. Μια σιωπή άλλοτε φάλτσα, άλλοτε μελωδική. Μοναδική, μα όχι μοναχική. Αυτές τις φλύαρες σιωπές να βρεις κάποιον να μοιράζεσαι. Πλάι πλάι, χωρίς το μαχαίρι της αμηχανίας να τεμαχίζει την καρδιά. Μονάχα μ’ αυτήν την ησυχία που έρχεται κι...
Μην επιτρέπεις να μπαίνουν μέσα σου πράγματα ανενόχλητα. Καπνός γίνονται που σου θολώνει τα σωθικά. Άντε μετά, μες στην ομίχλη, να σκεφτείς και να νιώσεις καθαρά. Μένεις μ’ ένα κουβάρι λόγια και εικόνες, να προσπαθείς σαν άλλος Θησέας να βρεις την άκρη του νήματος. Γίνονται οι σκέψεις λαβύρινθος που σε ταλαιπωρεί και τα συναισθήματα αγρίμια,...
Σε σένα που γέννησες με φυσιολογικό τοκετό. Σε σένα που γέννησες με καισαρική. Σε σένα που γέννησες το παιδί σου. Σε σένα που βίωσες τη μητρότητα μέσα από τον πόνο της αποβολής. Σε σένα που προσπάθησες, πάλεψες και μάτωσες για το παιδί σου που ποτέ δε γεννήθηκε. Σε σένα που μπήκες στον πόλεμο της εξωσωματικής...
Αν δεν έχεις δει την ομορφιά στα σκοτάδια μιας γυναίκας, πώς θα διακρίνεις το φως που εκπέμπει το βλέμμα της στη χαρά; Πώς θα αξίζεις να γευτείς την αυτοπεποίθηση που της δίνει η νίκη της εσωτερικής πάλης και την ευωδιά που αναδύει η δύναμη της καρδιάς της; Το πιθανότερο είναι να θαμπωθείς και να πλησιάσεις...
Μην αφήνεις άλυτα πράγματα μέσα σου. Υφαίνεις άθελά σου το Γόρδιο δεσμό σου. Κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να τον κόψεις για να μη γίνει θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Ξέρεις, εκείνο τον κόμπο στο λαιμό που κρατά πάντα ένα λυγμό πνιγμένο. Ένα δάκρυ της καρδιάς που ποτέ δεν κύλησε. Δεν χρειάζεσαι κανένα δέσιμο μέσα...
Ρώτησα με θυμό κι απογοήτευση την πληγωμένη καρδιά μουπώς επιλέγει ποιόν ερωτεύεται.«Δεν επιλέγω εγώ, μα τα τραύματά μου» απάντησε.«Με μισή καρδιά δεν έλκεις τον αληθινό έρωτα.Θεράπευσέ με και θα σου δείξω πώς είναι να ερωτεύεσαι με αγάπη!».
Ν’ αγκαλιάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς, να μπλέκονται οι μυρωδιές και να υφαίνουν όνειρα. Να κλείνουν τα μάτια και να στεγνώνουν δάκρυα. Να πάλλονται οι καρδιές, να ζωντανεύει η ελπίδα.
