Να μεγαλώνεις σαν το παλιό κρασί.
Να κρατάς το απόσταγμα των ζυμώσεων
που σε έκαναν αυτό που είσαι.
Η υπομονή πάντα ανταμείβεται,
αν στη διάρκειά της εξελίσσεσαι.
Το άρωμα σου να αναδύει τη δύναμη
και την προσωπικότητά σου.
Το χρώμα σου να προκαλεί τον σεβασμό
όσων γνωρίζουν να εκτιμήσουν το βαθύ του,
επειδή κατανοούν πόσο σκοτάδι δέχτηκες για να το αποκτήσεις.
Η γεύση σου να γίνεται φιλί γλυκό κι αξέχαστο
γι’ αυτόν που είχε την υπομονή να στέκει πλάι σου
και να σε βλέπει να ωριμάζεις.
Γίνε κρασί και βάλε πνεύμα στον οίνο σου
για να γλεντούν όσοι σε αγαπούν
κι όσοι χαμογελούν με την καρδιά τους σαν σε βλέπουν.
Δώσε κέφι και σύρε το χορό της ζωής
μακριά από την απογοήτευση και τη μιζέρια.
Γίνε κρασί και να μεθάς
όσους σε πολιορκούν μ’ ανειλικρίνεια,
μήπως και μες στη ζάλη τους
σταθούν αντίκρυ στη συνείδησή τους.
