Έλα άνθρωπε. Πάμε από την αρχή. Γιατί φτιάχτηκες; Πέρασαν τόσες χιλιάδες χρόνια, θα μου πεις, πού να θυμάσαι; Συνήθισες να ζεις χωρίς πολλά πολλά. Ασχολείσαι μόνο με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον το δικό σου. Η ανθρωπότητα; Τι σε νοιάζει. Ελευθερία έχουμε. Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει.
Μετά εξεγείρεσαι όμως που πλήττουν μειονότητες. Διαμαρτύρεσαι για τα προσωπικά δεδομένα. Έχεις προσωπική γνώμη. Δική σου. Διαμορφωμένη από αυτά που εσύ θες να δεις.
Όμως πάμε πάλι, σε παρακαλώ. Γιατί φτιάχτηκες; Θυμήσου. Φτιάχτηκες για ν’ αγαπάς, να δημιουργείς, να εξελίσσεσαι. Ν’ αγαπάς τον εαυτό σου και το συνάνθρωπο. Να δημιουργείς κοινωνίες και τέχνη. Να εξελίσσεσαι πολεμώντας το κακό μέσα σου και χτίζοντας έναν καλύτερο κόσμο. Όμως για να τα κάνεις όλα αυτά πρέπει να μάθεις δυο βασικά πράγματα. Να σέβεσαι και να προστατεύεις. Εκεί είναι η ισορροπία που πρέπει να κρατήσεις. Πρώτα μέσα σου και μετά στις πράξεις σου. Αυτό είναι η ευθύνη σου ως ενήλικας. Να προστατεύεις ό,τι χρειάζεται προστασία, είτε είναι δικό σου είτε ξένο. Να σέβεσαι εξίσου κάθε τι έμψυχο που αξίζει το σεβασμό σου.
Ίσως αυτά τα δυο να τα έχεις σκεφτεί. Το πρόβλημα σου είναι όταν πολεμάς. Για να προστατεύσεις μπορεί να χρειαστεί να πολεμήσεις όσους προσπαθήσουν να καταπατήσουν τα ιερά και τα όσιά σου. Τι γίνεται τότε; Γίνονται όλοι ανεξαιρέτως εχθροί σου; Βγαίνει η απανθρωπιά από μέσα σου με τη μορφή μένους; Κρατάς το ήθος σου ως σημαία να σου υπενθυμίζει πως όταν πολεμάς επειδή απειλείσαι, δε δικαιολογείσαι να εξισώνεσαι με τους βάναυσους τρόπους του όποιου καταπατητή; Θυμήσου Έλληνα. Κάποτε τιμούσες τους νεκρούς του εχθρού σου. Μην ξεχνάς τώρα να τιμάς τους ζωντανούς νεκρούς που χρησιμοποιεί για να σε βάλλει. Ποτέ δεν πολεμούσες γυναικόπαιδα.
Τώρα θυμήσου κάτι άλλο Έλληνα. Ναι, σε σένα μιλάω τώρα. Θυμήσου ποιός ήταν πάντα ο εχθρός σου. Αναρωτιέσαι; Η μνήμη σου ήταν. Γιατί συνεχίζεις να ξεχνάς όλα όσα πέρασαν, κέρδισαν ή έχασαν οι άνθρωποι που έζησαν σε αυτόν τον τόπο πριν από σένα. Όταν ξεχνάς, σημαίνει πως δεν έμαθες. Κι όταν δε μαθαίνεις, κάνεις συνέχεια τα ίδια. Τσακώνεσαι με τον διπλανό σου για τις διαφορετικές γνώμες σας, σφάζεσαι με τον συγγενή για συμφέροντα και κλείνεις τα μάτια σε όσα δε συμβαίνουν σε σένα.
Σταματά πια! Δεν αντέχεσαι. Γίνε άνθρωπος ξανά όπως προοριζόσουν να είσαι. Τι νόημα έχει να έχεις τη γνώμη σου όταν ο κίνδυνος χτυπήσει την πόρτα όλων μας; Το σαρκίο δε μετράει σ’ αυτή τη ζωή. Η ψυχή μετράει Έλληνα. Η ψυχή κι η καθαρή συνείδηση. Για ένα φιλότιμο ζούμε γαμώτο. Για ένα φιλότιμο.
Θυμήσου άνθρωπε…
Θυμήσου.
