Το «Αντίο Φαντάσματα» είναι ένα βιβλίο αληθινό, βιωματικό και ειλικρινές. Η Nadia Terranova αποδεικνύει με ακρίβεια πως η μνήμη είναι ο χειρότερος βασανιστής μας, οι πληγές που δεν κλείσαμε ποτέ γίνονται οι εμμονές που δε μας αφήνουν να ζήσουμε το παρόν και η διαδικασία του πένθους είναι ο πιο υγιής τρόπος να πεις αντίο στα...

Έριξε μια ματιά στο μικρό φωτεινό δωμάτιο. Το «Κέλι» όπως το αποκάλεσε. Θα ήταν το σπίτι της για τρεις μέρες κι έπρεπε να το συνηθίσει. Αν και δεν υπήρχαν και πολλά να συνηθίσει εκεί μέσα˙ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, ένα κομοδίνο με αναδιπλούμενο δίσκο για το φαγητό, μια μικρή γκρι ντουλάπια, μια καρέκλα, μια τηλεόραση και...

Το «Ανεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού είναι ένα βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση και την αποσπασματική αφήγηση από μνήμης, δηλώνει ειλικρινές αλλά και αλληγορικό. Μια μικρή Οδύσσεια που εκτυλίσσεται στα σύνορα 20ου και 21ου αιώνα. Ο Νίκος Χαλκίνης, αφηγητής και πρωταγωνιστής αυτού του ταξιδιού, λικνίζει την πένα του ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν παίρνοντας θέση...

Το «Τι είδε η γυναίκα του Λωτ» της Ιωάννας Μπουραζοπούλου είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία και ο λόγος είναι ότι ενώνει εκπληκτικά δυο στοιχεία˙ τη δυστοπία με το ψυχογράφημα. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο εκτυλίσσεται σε μια Ευρώπη με εντελώς διαφορετική μορφολογία εξαιτίας μιας βιβλικής καταστροφής. Το μωβ άλας ήρθε στην...

Άνοιξε την πόρτα του οδηγού και βγήκε. Ο καυτός αέρας του Αυγούστου βάρεσε την Αντιγόνη κατακέφαλα. Φόρεσε τα γυαλιά ηλίου που είχε στα μαλλιά της, έκλεισε την πόρτα και πήγε στο πορτ μπαγκάζ. Ανοίγοντας αναστέναξε. Πώς θα τα κουβαλούσε όλα αυτά μέχρι την παραλία; Μα τι σκεφτόταν όταν υποσχέθηκε στον μικρό ότι θα πάρουν όλα...

“Η συγγραφή είναι ψυχοθεραπεία” ακούγεται συχνά από τα χείλη των συγγραφέων. Είναι πράγματι μια διαδικασία πάλης μεταξύ έμπνευσης και εαυτού, εργατικότητας και ταλέντου, φιλοδοξίας και πραγματικότητας. Η συγγραφή μπορεί να σε φτάσει στα όριά σου, να σε φέρει αντιμέτωπο με τα τραύματά σου, να σε ρίξει στον λάκκο της αμφισβήτησης και να σε αφήσει να...

Πώς θα σου φαινόταν αν αφηγητής ήταν ένας γάτος; Αν μας βοηθούσε να δούμε μέσα από τα μάτια των αγαπημένων μας αιλουροειδών και να διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα είναι πλάσματα πολύ πιο νοήμονα απ’ όσο καταλαβαίνουμε; Όταν μάλιστα συναντούν ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τις ανάγκες τους και τους φέρονται με τον δέοντα σεβασμό, γίνονται σύντροφοι και...

Με γεγονότα διάσπαρτα από τη μνήμη του Χαραλάμπη, η Λία Νικολάου με το Λαϊνάκι της μας ταξιδεύει στη χρονική περίοδο από το 1930 μέχρι περίπου το σήμερα. Άνθρωποι σκληροί και δομημένοι από άλλες νοοτροπίες, άνθρωποι που βίωσαν τον πόλεμο, την προδοσία, την πείνα, το ρουφιανιλίκι, αλλά και άνθρωποι που επιμένουν να πηγαίνουν ενάντια στις προκαταλήψεις...

Έχωσε τα δάχτυλα μέσα στα μαλλιά του. Εκείνο το τσουλούφι δεν έλεγε να στρώσει με τίποτα. Έβαλε πρόχειρα λίγο ζελέ και καθησυχάστηκε πως κανείς δε θα το πρόσεχε ούτως ή άλλως. Πήρε το αγαπημένο του μπλε μπουφάν του και κρέμασε το κράνος στο χέρι του. Βγήκε, κλείδωσε την πόρτα και καλημέρισε τα γατιά της αυλής....

Με μια γραφή τόσο ζωντανή που θαρρείς πως απλώνει το χέρι κι αγγίζει την ψυχή, οι Σταγόνες από το Φυστίκι που κυλάει ξεκινούν σαν ρυάκι που κυλά αθόρυβα και εναρμονίζεται με το τοπίο. Κάθε σταγόνα κι ένας πρωταγωνιστής. Χαρακτήρες ήρεμοι, αυστηροί, δυναμικοί, people pleasers, ανεξάρτητοι ή εξαρτημένοι, χαλαροί ή αγχωμένοι, ευγενικοί και δοτικοί, παθιασμένοι, πικρόχολοι,...