Στων Φαιάκων το νησί ταξιδεύει άγρυπνο πουλί. Μήνυμα φέρνει από τη θεά πως τελειώνουν πια τα βάσανα. Τώρα έφτασε ο καιρός για να γίνει απολογισμός. Ποια ήταν της ζωής παθήματα για να γίνουν πια μαθήματα. Αχ Θιάκι πως βαστώ λίγο αν μένει μόνο πάνω στο έδαφός σου να ξαναβρεθώ ποσό σκοτεινή φαίνεται η νύχτα μία...
Η πόρτα μισάνοιχτηΗ ανάσα ελαφριά κι ο παλμός αδύναμος.Ησυχία.Κανένας θόρυβος, κανένας χτύπος.Θαρρώ πως όλα είναι εντάξει.Σε τάξη και με απόλυτη ασφάλεια.Πλάι μου ένα ποτήρι νερόΞεχασμένο και μισογεμάτοΑφήνω το χέρι μου αγγίξει το ποτήριΚαι κλείνω τα μάτια.Ο Μορφέας αποκαλύπτει τις μαγικές του δυνάμειςΚαι τ’ όνειρο με παρασύρει.Πλανιέμαι σ’ άλλους γαλαξίες.Περπατώ σε ουράνιους δρόμους.Μ’ άγνωστο προορισμό.Μόνη.Στην πορεία...
Ω Μούσα εσύ,προστάτιδα της Μουσικής κι ιέρειαβοήθησε με, εμέ το δούλο της τον ταπεινότο βίο της επάξια, λιτά να εξιστορήσω.Ήταν παλιά, πολύ παλιά τότε που εκείνη ζούσεκόρη σαν άνθος λεμονιάς κι αγνή ήταν σαν κρίνοςέπαιζε με τα χρώματα και σιγοτραγουδούσε.Σιγόλεγε ήχους γλυκούς, Νότες αποκαλούντανκι ήτανε φίλες της καλές και στοργικές σαν κόρες.Μια μέρα καθώς γύρναγε...
Βαρέθηκα να ονειρεύομαι σενάρια μυαλού που γίναν στάχτες πες στη φωτιά του ρεαλισμού σαν να ‘τανε της λογικής αντάρτες. Βαρέθηκα να περιφέρομαι μες σε σαθρούς λαβύρινθους που νιώθω πως μονομιάς με απωθούν απ’ ό,τι ωραίο κι αν επιδιώκω Τα ωραία περνούν τόσο γοργά όσο πολύ αργούνε να’ρθουν. Τα ωραία λένε είναι στιγμές που γρήγορα θα...
Ειν’ η καρδιά μου ένα σύννεφο του ανέμουΠαραπατά μες στο γαλάζιο ουρανόΠως θα σε γνώριζα δεν πίστευα ποτέ μουΚαι πόσο μάλλον τώρα πια που σ’ αγαπώΠοιός ουρανός δακρύζει απόψε που σε χάνει; Και ποιά καρδιά στάζει το αίμα σαν νερόΠοιά μοναξιά ψάχνει σ’ εσένανε λιμάνι;Ποιός όρκο έδωσε σ’ εσένα ιερό;Ειν’ η καρδιά σου μια πολύχρωμη ηλιαχτίδαΣαν...
Δωσ’ μου να πιώ γλυκό νερό απ’ των χειλιών την άκρη από τα μάτια μου ποτέ να μην κυλήσει δάκρυ. Δωσ’ μου ένα βλέμμα δροσερό απ’ των ματιών το χρώμα να γίνει ήλιος η ψυχή στου φεγγαριού το γιόμα. Κι αν βγω ποτέ στις θάλασσες, στα μακρινά πελάγη θα τα ‘χω πάντα φυλαχτό στου νου...
Κάτω στους πρόποδες ενός ψηλού βουνούεκάλπαζε ένας ίππος θαρραλέα.Ζούσε μονάχος σ’ ένα στάβλο του αγρούκαι απολάμβανε ημέρα την ημέρα.Από πεδιάδα σε πεδιάδα τράβαγεμε υπερηφάνεια κάποιον μήπως συναντήσει.Βλέπετε έψαχνε να βρει ο λογικόςμέσα στα άλογα κάποιον να νουθετήσει.Σε μια φάρμα εκεί, μακριά στην εξοχήβλέπει ένα χοίρο που έτρωγε και έπινε.Είχε στη ζωή, αξία το φαΐκι έτσι...
