Αν όλοι σου λένε το στραβό ως καλλιτεχνία, μα εσύ βλέπεις το ίσιο ως αλήθεια.
Αν όλοι ψάχνουν το νόημα προς τα πάνω κι εσύ το βρίσκεις μέσα σου.
Αν όλοι κοιτούν μπρος ή πίσω, ενώ εσύ χτίζεις το τώρα.
Αν η ευαισθησία σου πληγώνεται από πράγματα που για τους άλλους είναι “έλα μωρέ”.
Αν μέσα σου ένα παιδί κρατά το κλειδί των αξιών και του ήθους σου.
Αν νιώθεις πως δεν ανήκεις στον κόσμο που ζεις, αλλά κι η εποχή που θα ταίριαζες δεν έχει έρθει ακόμα.
Αν νομίζεις πως βλέπεις τα πράγματα με άλλη οπτική, μην προσπαθήσεις ν’ αλλάξεις.
Απλά σκέψου πως φτάνουν μοναχά λίγοι τρελοί για να φέρουν τα πάνω κάτω σ’ αυτόν τον κόσμο.