«Κοίτα! Το μπαλόνι καρδιά! Φεύγει μακριά! Πάει ψηλά!» είπε γεμάτη ενθουσιασμό, λες και ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε το γκράφιτι στον τοίχο. Η μητέρα της χαμογέλασε.«Έλα πάμε σπίτι!» Η μικρή έτρεξε και μπήκε στην αυλή από την πόρτα που βρισκόταν δίπλα στον τοίχο του γκράφιτι. Συνέχισε ανενόχλητη το παιχνίδι της στο σπίτι, δίπλα στο...

Kαι κάπως έτσι γεννήθηκε ο Ήρωας. Όχι, δεν βουτήχτηκε στην πηγή της αθανασίας από τη μητέρα του σαν άλλος Αχιλλέας. Αυτός δεν είχε μάνα. Η μόνη μάνα του ήταν η ζωή. Η ζωή τον δίδαξε πώς να περπατά. Κι ήταν σκληρή μαζί του. Δεν ήταν βασιλιάς τρανός και πολυμήχανος σαν τον Οδυσσέα. Εκείνος ήταν γεμάτος...

Μαυροφορεμένη, κίνησε το πρωί. Τα χέρια της παγωμένα από το κρύο. Το κεφάλι σκυφτό και στο βλέμμα της σκοτάδι. Τα πόδια της σχεδόν σέρνονταν. Το σώμα της γερμένο εμπρός, όπως του σκλάβου που τον σέρνουν στη δουλειά. Ένας άνεμος φύσηξε δυνατά και την έσπρωξε προς τα πίσω. Παραπάτησε. Αυτή η μικρή ήττα απέναντι στον άνεμο...

«Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ο άνθρωπος που αγαπά πάντα ζει καλύτερα από αυτόν που μάχεται να ευτυχήσει.» σκέφτηκε και κάθισε σε μια άνετη πολυθρόνα. Ήταν αλήθεια, ένιωθε πλήρης. Χαιρόταν με τη χαρά των φίλων του και το αίσιο τέλος της περιπέτειας τους. Πάνω από όλα, όμως, ένιωθε ευγνωμοσύνη γι ’αυτά που η...

Ήταν κάποτε ένα μικρό κορίτσι. Χορός και ζωή ήταν ένα για εκείνη. Το βλέμμα της άνοιξης στα μάτια της, αγνό και καθαρό. Ήθελε μόνο να χορεύει. Αυτή ήταν η ειλικρίνεια της καρδιάς της. Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν την καταλάβαιναν, μα δεν το έβαζε κάτω. Εκείνη είχε για προστασία την αγκαλιά της μουσικής στο σώμα...

Άργησες.Κι ας σου είπα να έρθεις πριν να είναι αργά.Τώρα ξέρω πόσο μάταιο ήταν.Αφού θα ερχόσουν όταν εσύ ήθελες.Θέλει όμως δύο αυτός ο χορός.Η μοναξιά δε χορεύει καλά.Μου πατάει τα πόδια και χάνω τα βήματα.Κι αυτός ο άτονος, σχεδόν φάλτσος ήχος από το παλιό πιάνο δε με εμπνέει να χορέψω.Μαζί θα τα φτιάχναμε όλα καινούρια.Θυμάσαι;Ήχος...

Το ταξίδι του μεγάλομα οι ελπίδες λιγοστέςνα γνωρίσει την πατρίδανα γιατρέψει τις πληγέςΛαιστρυγόνες και Σειρήνεςβρίσκει πάντοτε μπροστάκαι η θέα της Ιθάκηςφεύγει όλο πιο μακριάΤα φτερά του τα τσακίζουνατυχίες κι αναποδιέςκι απεχθάνεται να βλέπειπίσω από κενές ματιέςΤο ανάστημα ορθώνειλίγο αν τύχει και του πουνπως θα φτάσει, θα γυρίσειεκεί που μόνο αγαπούνΈχει μέσα φυλαγμένομυστικό μες την καρδιάνόστο...

Βυθίζομαι. Παλεύω να βγω στην επιφάνεια μα οι αλυσίδες με προφταίνουν. Ξαφνικά βρίσκω ένα βράχο μέσα στη θάλασσα. Τρέχω, αγωνίζομαι. Με όση δύναμη μου έχει απομείνει. Αρχίζω να σκαρφαλώνω. Τα βράχια είναι απότομα και κοφτερά. Ματώνω. Μα δε σταματώ. Χάνω βήματα και ξαναπέφτω. Με τραβά το σκοτάδι του βυθού κοντά του.Αντιστέκομαι. Χωρίς δυνάμεις πια. Απορώ...

Ω μούσα εσύ πολύμορφη, τόσες εμπνεύσεις δίνειςΤην πένα κρατά μου γερά κι έχω μακρύ ταξίδιΝα φτάσω μες την άβυσσο να διηγηθώ το πάθοςΤο πάθος που έγινε έρωτας κι αυτός αγνή αγάπηΑφού ψυχή δεν πούλησε στα χρόνια του στον Άδη. Νέος αγνός και καθαρός σαν σύγχρονος ΟρφέαςΤη μουσική είχε για άρμα του, μ’ αυτό και πορευόταν.Ώσπου...

Μες στις σκιές πλανάται αιώνεςΓιατί αρνήθηκε το ΦωςΤι και αν άλλαξε χιτώνεςΟ όφις, φίδι μένει εντός.Παραπλανά και παρασύρειΣε ένα ψέμα δύο αλήθειεςΓια να ‘χει ο άνθρωπος να φθείρειΠνεύμα και νου, καρδιά, συνήθειες.Θείους κανόνες παραβαίνειΚάνει το ανίερο ιερόΜόνο η βλασφήμια του απομένειΘηρίο που πουλά Χριστό.Στα κέρατα του οι εξουσίεςΚαι στα κεφάλια του λεφτάΤα διαδήματα οι φήμεςΠως...