Αλωνίζω στ’ αμετάβλητα σοκάκια της ρουτίναςμ’ έναν πόθο μασκαρεμένο αδιαφορία.Τον προστατεύω στοργικά κάτω από τη φτερούγατων ονείρων που μοιράζομαι μ’ ένα τραχύ μαξιλάρι, μουσκεμένο από τα δάκρυα της ματωμένης ελπίδας μου.Ποιος θα νοιαστεί για τα ανείπωτα;Ποιος ενδιαφέρεται για ό, τι δεν έχει φωνή;Τι κι αν κραυγάζει πιο δυνατάκι από την ακούρδιστη μπάντα του χαμένου χρόνου.Τι...

Αν μ’ αγαπάς… Σε μια υπόθεση ακουμπώ δειλά την ελπίδα μου. Αν… Από δυο γράμματα εξαρτάται η αγάπη σου. Να με προσέχεις. Μια επιθυμία της ψυχής μου. Να… Σε δυο γράμματα κλείνω την καρδιά μου και στη δωρίζω. Δεν είναι απαίτηση. Όταν αγαπά πραγματικά η καρδιά, δε ζητά για να πάρει. Μονάχα συμβουλή είναι. Αν...

Νοσταλγικό απόψε το φεγγάρι. Αναζητά το άλλο του μισό. Εκείνο που αχόρταγα του ‘κρυψε το σκοτάδι κι έμεινε μοναχό σ’ έναν ατέρμονο αγώνα πλήρωσης κι εκπλήρωσης.

Και τι κατάλαβες που έβαλες λέξεις σε αυτά που δεν εκφράζονται;Τα έζησες ή χάθηκες στην προσπάθεια να βρεις τις κατάλληλες;Έζησες τη μαγεία του λόγου, λες.Εκείνη που σου ανοίγει το δρόμο προς το βαθύ, το ουσιώδες, το ανείπωτο μέσα από μια κλειδαρότρυπα της καρδιάς.Την άγγιξες κι ηλεκτρίστηκες ηδονισμένος.Μα λίγο κρατά η ηδονή σου.“Καλύτερα ο λόγος παρά...

Ευερέθιστες οι δυσκολίες. Σαν σύννεφα καραδοκούν να σε μουσκέψουν με το ηδονικό υγρό τους. Απρόσμενα. Σταγόνες από σίδερο πληγιάζουν το δέρμα σου και θραύσματά τους εισχωρούν στο αίμα. Μολυσμένο από τη θλίψη μεταφέρει το μήνυμα από την καρδιά στο μυαλό κι αντίστροφα, σαν άχαρος αγγελιοφόρος θανάτου. Πώς να σταθείς με το μαύρο μίασμα να κυκλοφορεί...

Βούτα στη θάλασσα καρδιά μου! Να ξεπλύνεις τις πληγές σου στην αλμύρα της. Χωρίς φόβο. Γίνε φύλλο με οδηγό τον άνεμο και πυξίδα τα κύματα. Φτάνουν πια τα δάκρυα. Αλμύρα είναι κι αυτά. Άστα να ενωθούν με τη μητρική αγκαλιά της θάλασσας και να χαθούν στο σκοτεινό βυθό της μαζί με ό, τι λύτρωσαν. Προσπάθησες,...

Ένα κι ένα, κάποιες φορές, κάνουν πολύ περισσότερα από δυο. Ένα σύμπαν ολόκληρο από δυο κόσμους άρρηκτα δεμένους. Χιλιάδες όνειρα σαν άστρα του ουρανού τους. Μια ψυχή χωρισμένη σε δυο καρδιές χρυσασφάλιστες. Αμέτρητα χαμόγελα αβίαστης ομορφιάς. Εκατομμύρια λέξεις στολισμένες τα “σ’αγαπώ” τους. Δυο κορμιά παραδομένα στην ηδονή και δυο ζευγάρια χέρια να σφιχταγκαλιάζουν τον έρωτα.

Αν…Δυο γράμματα.Μία πύλη προς μία άλλη ζωή. Καλύτερη ή χειρότερη;Σίγουρα διαφορετική. Δυο γράμματα σαράκι της καρδιάς και φωτιά της λογικής.Στοιχειώνουν το παρελθόν, υποθηκεύουν το μέλλον και απενεργοποιούν το παρόν.Καταβροχθίζουν όνειρα και οργιάζουν με μια φαντασία διεστραμμένη από πόθο και φόβο.Γίνονται σενάρια σε ένα έργο παράλληλο, οικείο μα και τόσο ξένο, άπιαστο και μακρινό. Η αρχή...

Να μεγαλώνεις σαν το παλιό κρασί. Να κρατάς το απόσταγμα των ζυμώσεων που σε έκαναν αυτό που είσαι. Η υπομονή πάντα ανταμείβεται, αν στη διάρκειά της εξελίσσεσαι. Το άρωμα σου να αναδύει τη δύναμη και την προσωπικότητά σου. Το χρώμα σου να προκαλεί τον σεβασμό όσων γνωρίζουν να εκτιμήσουν το βαθύ του, επειδή κατανοούν πόσο...

Μεγαλοπρεπής ο έρωτας. Μόλις καταλάβει το μυαλό και την καρδιά, εκτοπίζει κάθε τι άλλο από μέσα τους. Αφαιρεί τη συντέλεια με την ψευδαίσθηση της τελειότητας. Παντοδύναμος. Μεταμορφώνει τον δειλό σε γενναίο εν μία νυκτί. Οτιδήποτε παράτολμο μοιάζει εφικτό και οι θυσίες, μικρές αποφάσεις που αλλάζουν μια ολόκληρη ζωή. Λυτρωτικός. Κλείνει πληγές με τρομακτική ταχύτητα και...