Και τι κατάλαβες που έβαλες λέξεις σε αυτά που δεν εκφράζονται;Τα έζησες ή χάθηκες στην προσπάθεια να βρεις τις κατάλληλες;Έζησες τη μαγεία του λόγου, λες.Εκείνη που σου ανοίγει το δρόμο προς το βαθύ, το ουσιώδες, το ανείπωτο μέσα από μια κλειδαρότρυπα της καρδιάς.Την άγγιξες κι ηλεκτρίστηκες ηδονισμένος.Μα λίγο κρατά η ηδονή σου.“Καλύτερα ο λόγος παρά...
Ευερέθιστες οι δυσκολίες. Σαν σύννεφα καραδοκούν να σε μουσκέψουν με το ηδονικό υγρό τους. Απρόσμενα. Σταγόνες από σίδερο πληγιάζουν το δέρμα σου και θραύσματά τους εισχωρούν στο αίμα. Μολυσμένο από τη θλίψη μεταφέρει το μήνυμα από την καρδιά στο μυαλό κι αντίστροφα, σαν άχαρος αγγελιοφόρος θανάτου. Πώς να σταθείς με το μαύρο μίασμα να κυκλοφορεί...
Βούτα στη θάλασσα καρδιά μου! Να ξεπλύνεις τις πληγές σου στην αλμύρα της. Χωρίς φόβο. Γίνε φύλλο με οδηγό τον άνεμο και πυξίδα τα κύματα. Φτάνουν πια τα δάκρυα. Αλμύρα είναι κι αυτά. Άστα να ενωθούν με τη μητρική αγκαλιά της θάλασσας και να χαθούν στο σκοτεινό βυθό της μαζί με ό, τι λύτρωσαν. Προσπάθησες,...
Αν…Δυο γράμματα.Μία πύλη προς μία άλλη ζωή. Καλύτερη ή χειρότερη;Σίγουρα διαφορετική. Δυο γράμματα σαράκι της καρδιάς και φωτιά της λογικής.Στοιχειώνουν το παρελθόν, υποθηκεύουν το μέλλον και απενεργοποιούν το παρόν.Καταβροχθίζουν όνειρα και οργιάζουν με μια φαντασία διεστραμμένη από πόθο και φόβο.Γίνονται σενάρια σε ένα έργο παράλληλο, οικείο μα και τόσο ξένο, άπιαστο και μακρινό. Η αρχή...
Να μεγαλώνεις σαν το παλιό κρασί. Να κρατάς το απόσταγμα των ζυμώσεων που σε έκαναν αυτό που είσαι. Η υπομονή πάντα ανταμείβεται, αν στη διάρκειά της εξελίσσεσαι. Το άρωμα σου να αναδύει τη δύναμη και την προσωπικότητά σου. Το χρώμα σου να προκαλεί τον σεβασμό όσων γνωρίζουν να εκτιμήσουν το βαθύ του, επειδή κατανοούν πόσο...
Αθάνατη η όψη της ανέλπιδης προσπάθειάς μου. Σαν στοιχειό ματωμένο από αιώνες, να κοιτά ο θάνατος τη δειλία μου, μ’ ένα μειδίαμα ψυχρό, ανατριχιαστικό. Η απομάκρυνσή του απορροφήθηκε από τον ήχο των βημάτων του στο δρόμο της επιστροφής. Η απειλή που η ίδια έστρεψα στον εαυτό μου σαν εκδίκηση, λες, για τη γέννηση μου, σαν...
Μην επιτρέπεις να μπαίνουν μέσα σου πράγματα ανενόχλητα. Καπνός γίνονται που σου θολώνει τα σωθικά. Άντε μετά, μες στην ομίχλη, να σκεφτείς και να νιώσεις καθαρά. Μένεις μ’ ένα κουβάρι λόγια και εικόνες, να προσπαθείς σαν άλλος Θησέας να βρεις την άκρη του νήματος. Γίνονται οι σκέψεις λαβύρινθος που σε ταλαιπωρεί και τα συναισθήματα αγρίμια,...
Μην αφήνεις άλυτα πράγματα μέσα σου. Υφαίνεις άθελά σου το Γόρδιο δεσμό σου. Κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να τον κόψεις για να μη γίνει θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Ξέρεις, εκείνο τον κόμπο στο λαιμό που κρατά πάντα ένα λυγμό πνιγμένο. Ένα δάκρυ της καρδιάς που ποτέ δεν κύλησε. Δεν χρειάζεσαι κανένα δέσιμο μέσα...
Ν’ αγκαλιάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς, να μπλέκονται οι μυρωδιές και να υφαίνουν όνειρα. Να κλείνουν τα μάτια και να στεγνώνουν δάκρυα. Να πάλλονται οι καρδιές, να ζωντανεύει η ελπίδα.
Όλα είναι θέμα οπτικής και προοπτικής.Όπου κοιτάς πορεύεσαι κι όπως κοιτάς βαδίζεις.Αν κοιτάς τον καθρέφτη,πάντα κάνεις τα αντίθετα από αυτά που νιώθεις.Αν κοιτάς την εικόνα του εαυτού μέσα σου,γίνεσαι ο ίδιος πορεία και τρόπος ζωής.
