Ποιητική συλλογή “Ονειροδρόμιο”

Με μεταφορικό μέσο την κατανοητή και άμεση ποίηση της ομότεχνης φίλης Γεωργίας Λαμπάρα, τα 27 ποιήματά της τα οποία άλλοτε είναι φτιαγμένα από σκέψεις και άλλοτε από συναισθήματα, απογειώθηκα από το “Ονειροδρόμιο” με προορισμό το όνειρο…

Μια ζωή γεμάτη Μάηδες, χρώματα, θάλασσα, ουρανό, ηλιοβασιλέματα, πανσελήνους, ειπωμένα κι όχι ανείπωτα λόγια, λουλούδια, αγάπη, έρωτα, αραξοβόλια απάνεμα, αγκαλιές, εξομολογήσεις, νιότη κι έναν φάρο άσβεστο που φωτίζει τον δρόμο!

Δίχως ντροπές, φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι, περιορισμούς, άπιαστα πράγματα, άγχη, καημούς, θλίψη και έρωτες χειμώνες χωρίς ξημέρωμα σε έναν μικρόκοσμο που έχει το χρώμα των νεκρών, τους οποίους μεταφέρει ένα τρένο που γερνά.

Σας προτείνω να κάνετε κι εσείς αυτό το ταξίδι!

~Ν’ αγκαλιάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς

να μπλέκονται οι μυρωδιές και να υφαίνουν όνειρα

να κλείνουν τα μάτια και να στεγνώνουν δάκρυα

να πάλλονται οι καρδιές, να ζωντανεύει η ελπίδα~

~Είσαι το αυτονόητο

που αψηφά το δεδομένο

και το καθημερινό

που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει

από το αιώνιο~

Έπεσε στα χέρια μου αυτή η ποιητική συλλογή και για είμαι ειλικρινής, την διάβασα απνευστί.

Οι λέξεις κυλούν αβίαστα, σε ταξιδεύουν σε άλλο χωροχρόνο.

Ένα πραγματικό Ονειροδρόμιο άξιο με τον τίτλο του.

Η Γεωργία Λαμπάρα είναι μία νέα ποιήτρια με ιδιαίτερη φωνή και αξιοπρόσεκτη πένα.

Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Ονειρoδρόμιο”, έρχεται ως μία εξομολόγηση με έντονο χαρακτήρα και θεματική που είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρει να ικανοποιήσει απόλυτα και τις πιο πολύνευρες κεραίες των ευαίσθητων, αλλά απαιτητικών αναγνωστών ποίησης και όχι μόνο.

Η ποίησή της φανερώνεται αποκαλυπτικά και βαθιά στοχαστικά σαν αντίβαρο του ρηχού τρόπου σκέψης και της επιδερμικής συμπεριφοράς μιας κοινωνίας νοτισμένης από το υπέρμετρο Εγώ και το Φαίνεσθαι.

Σε κάθε σελίδα η ποιήτρια ξεδιπλώνει τα φύλλα της καρδιάς της και παρασύρει και τις δικές μας σε μια εξερεύνηση του ανθρώπινου πόνου, της νοσταλγίας, της θλίψης, της αγάπης, του έρωτα και γενικά της ίδιας της ζωής.

Η γλώσσα της είναι τόσο ζωντανή που σε απορροφά χωρίς να το καταλάβεις, ενώ η αφήγησή της παίζει με μαεστρία ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο πρόσωπο.

Οι στίχοι της είναι περισσότερο ελεύθεροι και διαπνέονται από ειλικρίνεια, τρυφερότητα, ευαισθησία και μια γλυκιά προτροπή, η οποία δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να αναγνωρίσει μέσα από τις λέξεις τα δικά του βιώματα και να ταυτιστεί. Να αισθανθεί τη δική του συστολή, τα ατομικά του τραύματα καθώς και τη δική του δίψα για έμπνευση και αναγέννηση. Τη δίκη του ανάγκη για αγκαλιά και ανθρώπινη επαφή.

Η υπέροχη εικόνα του ιδιαίτερα προσεγμένου εξωφύλλου είναι φιλοτεχνημένη από την Κρυσταλλία Κοκκίνου.

Σίγουρα το “Ονειροδρόμιο” είναι μια συλλογή όνειρο που σε κερδίζει και υπόσχεται πολλά για το μέλλον της ποιήτριας στο λογοτεχνικό χώρο.

Ξεκίνησα να διαβάσω ένα δυο ποιήματα από τη συλλογή της Γεωργίας και με απορρόφησε η γραφή της τόσο που το τελείωσα μεμιάς.

Η ποιήτρια στη συλλογή της αυτή, που παρεμπιπτόντως είναι η πρώτη της, μας συστήνεται δυναμικά. Πλέκει τις λέξεις με πολύ έντεχνο τρόπο, παίζει πού και πού με αυτές και φαίνεται ότι τις κατέχει, τις ελέγχει, τις έχει δαμάσει. Γιατί οι λέξεις έχουν ζωή, ήχο, χρώμα και η Γεωργία καταφέρνει να τα αποδώσει όλα αυτά και να μας ξυπνήσει αισθήσεις και συναισθήματα.

Βαθιά στοχαστικά τα ποιήματά της, ενίοτε δίνουν ύδωρ να ανασάνεις και τροφή για να σκεφτείς. Σε κάποια έχει έμμετρο στίχο και στα περισσότερα ελεύθερο. Γραμμένα κάποια στο πρώτο πρόσωπο και κάποια στο δεύτερο υμνούν την αγάπη, την ελπίδα, τον πόνο, την ελευθερία, τη νοσταλγία, τη ζωή.

Είναι ένα πολύ ωραίο ανάγνωσμα και μια καλαίσθητη έκδοση.

Είχα καιρό να διαβάσω ποίηση. Κι όμως, από την πρώτη σελίδα του Ονειροδρόμιου, ένιωσα πως βρέθηκα σε έναν κόσμο όπου οι λέξεις ήταν μαγικά κλειδιά που άνοιγαν πόρτες σε μνήμες, συναισθήματα και όνειρα.

Κάθε ποίημα μοιάζει σαν να έχει γραφτεί με μελάνι που στάζει κατευθείαν από την καρδι , τόσο προσεγμένο, τόσο τρυφερό, που κάθε ανάγνωση συνοδεύεται από ένα βουρκωμένο χαμόγελο.

Η Γεωργία Λαμπάρα είναι μια ψυχή που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και τη σκιά, μεταφέροντας στους στίχους της έναν κόσμο γεμάτο ονειρικές εικόνες, χαμένες ελπίδες και γλυκόπικρες αλήθειες. Κάθε λέξη της είναι σαν αστέρι που φωτίζει στιγμές που νόμιζες πως είχες ξεχάσει.

Το Ονειροδρόμιο δεν είναι απλώς μια συλλογή ποιημάτων· είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι μέσα από μονοπάτια που σε οδηγούν βαθιά στον εαυτό σου, εκεί που τα συναισθήματα μιλούν τη δική τους αλήθεια. Είναι ένας καθρέφτης για την ψυχή, που σου θυμίζει πως το να νιώθεις, να ονειρεύεσαι και να πονάς είναι αυτό που μας κάνει αληθινά ζωντανούς.

Γεωργία, σε ευχαριστώ που μας χάρισες αυτό το όνειρο!