Το ματάκι της είχε κοκκινίσει λίγο εξωτερικά από κάποιον ερεθισμό. Το φροντίσαμε με χλιαρό χαμομηλάκι και της υποσχέθηκα ότι την επόμενη θα έχει θεραπευτεί. Αφού με ρώτησε τι σημαίνει το “θεραπευτεί” και της εξήγησα πως κάθε τι στο σώμα μας γιατρεύεται με την κατάλληλη φροντίδα, συνεχίσαμε το παιχνίδι. 
Την επόμενη μέρα δεν το ανέφερε και θεώρησα ότι το είχε πια ξεχάσει. Κάποια στιγμή, εντελώς απροσδόκητα, σταμάτησε το παιχνίδι και έτρεξε ενθουσιασμένη προς το μέρος μου. 
“Τα ματάκια μου γιατρεύουν!!” δήλωσε με λαμπερό βλέμμα. Χαμογέλασα και κατάλαβα ότι εννοούσε το μάτι της που θεραπεύτηκε. 
“Θέλεις να πεις πως το ματάκι σου γιατρεύτηκε, σωστά;”
“Ναι!”
“Ξέρεις…κι αυτό που είπες ισχύει! Τα μάτια έχουν τη δύναμη να θεραπεύουν. Όταν χαμογελάμε, χαμογελούν και τα μάτια μας κι έτσι, όταν κοιτάμε κάποιον που είναι στενοχωρημένος, φοβισμένος, θυμωμένος, μπορούμε να τον θεραπεύσουμε! Ναι! Τα μάτια μπορούν να γιατρέψουν!”
Χαμογέλασε ικανοποιημένη για τη νέα ικανότητα που ανακάλυψε κι έφυγε τρέχοντας να συνεχίσει το παιχνίδι. Σε λίγο ήρθε ξανά, γούρλωσε τα ματάκια και με χαμόγελο είπε δυνατά. 
“Κοίτα! Είμαι χαρούμενη! Τα μάτια μου χαμογελάνε! Σ’ έκανα καλά!”
Ήταν αλήθεια. Αυτά τα χαμογελαστά, αγνά, καλοσυνάτα ματάκια είχαν τη δύναμη να διώξουν κάθε έγνοια και με είχαν αφήσει με ένα ανεξίτηλο χαμόγελο στην καρδιά, να αναλογίζομαι πως το πρώτο που δικαιούται κάθε παιδί είναι να χαμογελά ανέμελο.