Εκείνη την εποχή του χρόνου που όλα γαρνίρονται με στολίδια, φώτα και δώρα, υπάρχουν κάποιες ψυχές που μελαγχολούν. Σαν αυτή η χαρά τριγύρω ν’αδειάζει τις καρδιές τους, αντί να τις γεμίζει με ζεστασιά. Είναι εκείνη η θλίψη της μοναξιάς που ποτέ δε χαμογέλασε πλάι σ’ένα πρασινοκόκκινο έλατο. Δεν αγωνιούσε για ένα δώρο έκπληξη κάτω από...

Είμαστε ένας βαθιά τραυματισμένος λαός.  Ένας λαός αιώνια έφηβος που κοιτά την ενηλικίωση από μακριά σαν άπιαστο όνειρό, ενώ περιμένει και προσδοκά έναν «σωτήρα», έναν «ηγέτη» που θα τον απαλλάξει από τα δεινά τα οποία ο ίδιος διαιωνίζει. Η χρόνια αιχμαλωσία πάγωσε όποια συνειδητοποίηση θα μπορούσε να έχει και τον ανάγκασε πότε να εφευρίσκει και...

Όταν υπομένεις, ανέχεσαι και υποχωρείς για να μην στενοχωρήσεις, παρεξηγηθείς ή κατηγορηθείς, είσαι καταδικασμένος να μην απολαμβάνεις τη ζωή σου. Παραχωρείς έδαφος από την ευτυχία σου σε όσους δε διστάζουν να το καταπατήσουν. Επιτρέπεις να φυτέψουν τα ζιζάνιά τους και να καμαρώνουν ύστερα για την εξουσία που έχουν πάνω σου.  “Δε φταίνε αυτοί. Φταις εσύ που το επέτρεψες”,...

Θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδιά και ρωτούσαμε κάθε χρόνο τους μεγάλους αν η Τσικνοπέμπτη είναι αργία. Η αρνητική απάντηση μάς απογοήτευε κάθε φορά, αλλά δεν πτοούμασταν. Η σκέψη πως είναι μια γιορτή μέσα στη μέση της εβδομάδας, που ναι μεν δουλεύουμε και πάμε σχολείο το πρωί, αλλά το βράδυ γιορτάζουμε τρώγοντας και πίνοντας, ήταν εντελώς...

Το κλασικότερο αντεπιχείρημα για όσους δε συμπαθούν τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι πως ο έρωτας δεν θα έπρεπε να γιορτάζει μια φορά τον χρόνο αλλά κάθε μέρα. Όταν αγαπάς, εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου στο έτερόν σου ήμισυ ανεξαρτήτως χρονικής στιγμής. Πόσο εφικτό είναι αυτό στην εποχή μας άραγε; Στην πορεία της σχέσης δύο ανθρώπων,...

Μέσα στο μετρό βλέπεις λογιών λογιών ανθρώπους. Διαφορετική εμφάνιση, διαφορετική συμπεριφορά. Ο ένας ακούει μουσική, ο άλλος δεν ξεκολλά τα μάτια του από την οθόνη του κινητού του, κάποιος διαβάζει, άλλος απλά περιμένει τη στάση του. Καθένας χαμένος στις σκέψεις του. Καθένας κι ένας κόσμος ολόκληρος. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που φαντάζομαι το βαγόνι σαν...

Λίγα χρόνια πριν, όταν ο θεσμός της «παγκόσμιας μέρας» δεν είχε ακόμα καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας, η ημέρα της γυναίκας ήταν απλά μια ευκαιρία για ξεφάντωμα. Παρέες γυναικών ανυπομονούσαν να βγουν, να διασκεδάσουν και να δηλώσουν έντονα την παρουσία τους. Η έξοδος ήταν ένας τρόπος για τη σύγχρονη γυναίκα να υψώσει τη φωνή της έναντι...

Οι γιορτινές μέρες μάς φέρνουν πάντα στον νου την έννοια της οικογένειας. Είναι τόσο παγιωμενη λέξη, που στο άκουσμά της, η εικόνα που μας έρχεται είναι συγκεκριμένη. Όμως, ανά τα χρόνια, έχει αποδειχθεί πως ένας πατέρας, μια μάνα, ένας αδερφός ή ένας συγγενής εν γένει μπορεί να γίνει ο τοξικότερος εχθρός μας. Το αίμα δεν...

Χάιδεψα τα μαλλιά της κόρης μου. Γύρισε το κεφαλάκι της και με κοίταξε. Πόσο ήρεμη στην ασφάλειά της! Της χαμογέλασα αχνά, ενώ είχα ακόμα στα μάτια μου τις φλόγες που κατάπιναν τα ξένα σπίτια. Ξένα; Τίποτα δεν είναι ξένο. Γιατί είμαι άνθρωπος. Το σπίτι σου που έγινε συντρίμμια το νιώθω και δικό μου σπίτι. Δάκρυα...

Γράφουν η Ελίνα Δερμιτζόγλου & η Γεωργία Λαμπάρα Τριανταφύλλου Η πάλη των δυο φύλων χρονολογείται από τη γένεση κιόλας του ανθρώπου, λες κι ο Θεός έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα με απώτερο σκοπό να αγωνιστούν για το ποιος θα επικρατήσει. Για αιώνες, ο Αδάμ φαινόταν πως είχε στεφθεί νικητής κι είχε εκδικηθεί επιτυχώς την...