Μην επιτρέπεις να μπαίνουν μέσα σου πράγματα ανενόχλητα. Καπνός γίνονται που σου θολώνει τα σωθικά. Άντε μετά, μες στην ομίχλη, να σκεφτείς και να νιώσεις καθαρά. Μένεις μ’ ένα κουβάρι λόγια και εικόνες, να προσπαθείς σαν άλλος Θησέας να βρεις την άκρη του νήματος. Γίνονται οι σκέψεις λαβύρινθος που σε ταλαιπωρεί και τα συναισθήματα αγρίμια,...
Σε σένα που γέννησες με φυσιολογικό τοκετό. Σε σένα που γέννησες με καισαρική. Σε σένα που γέννησες το παιδί σου. Σε σένα που βίωσες τη μητρότητα μέσα από τον πόνο της αποβολής. Σε σένα που προσπάθησες, πάλεψες και μάτωσες για το παιδί σου που ποτέ δε γεννήθηκε. Σε σένα που μπήκες στον πόλεμο της εξωσωματικής...
Αν δεν έχεις δει την ομορφιά στα σκοτάδια μιας γυναίκας, πώς θα διακρίνεις το φως που εκπέμπει το βλέμμα της στη χαρά; Πώς θα αξίζεις να γευτείς την αυτοπεποίθηση που της δίνει η νίκη της εσωτερικής πάλης και την ευωδιά που αναδύει η δύναμη της καρδιάς της; Το πιθανότερο είναι να θαμπωθείς και να πλησιάσεις...
Μην αφήνεις άλυτα πράγματα μέσα σου. Υφαίνεις άθελά σου το Γόρδιο δεσμό σου. Κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να τον κόψεις για να μη γίνει θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Ξέρεις, εκείνο τον κόμπο στο λαιμό που κρατά πάντα ένα λυγμό πνιγμένο. Ένα δάκρυ της καρδιάς που ποτέ δεν κύλησε. Δεν χρειάζεσαι κανένα δέσιμο μέσα...
Ρώτησα με θυμό κι απογοήτευση την πληγωμένη καρδιά μουπώς επιλέγει ποιόν ερωτεύεται.«Δεν επιλέγω εγώ, μα τα τραύματά μου» απάντησε.«Με μισή καρδιά δεν έλκεις τον αληθινό έρωτα.Θεράπευσέ με και θα σου δείξω πώς είναι να ερωτεύεσαι με αγάπη!».
Ν’ αγκαλιάζεις τους ανθρώπους που αγαπάς, να μπλέκονται οι μυρωδιές και να υφαίνουν όνειρα. Να κλείνουν τα μάτια και να στεγνώνουν δάκρυα. Να πάλλονται οι καρδιές, να ζωντανεύει η ελπίδα.
Όλα είναι θέμα οπτικής και προοπτικής.Όπου κοιτάς πορεύεσαι κι όπως κοιτάς βαδίζεις.Αν κοιτάς τον καθρέφτη,πάντα κάνεις τα αντίθετα από αυτά που νιώθεις.Αν κοιτάς την εικόνα του εαυτού μέσα σου,γίνεσαι ο ίδιος πορεία και τρόπος ζωής.
Το Άγιο Φως ήρθε και φέτος, μα δεν έλαβε καμιά υποδοχή.Το έκλεισαν σαν λαθρομετανάστη σε κέντρο συγκέντρωσης.«Επικίνδυνη» χρίστηκε η παραλαβή του από το εκκλησίασμα, γιατί ο άνθρωπος κινδυνεύει από τον άνθρωπο και ό,τι τον ενώνει είναι απειλή για την υγεία του.Όμως ο Χριστός Ανέστη.Για τον άρρωστο, που ελπίζει στη θεραπεία του.Για τον άστεγο, που ονειρεύεται...
Φανερά δείπνα σε πλούσια τραπέζια τραβούν τα φώτα. Μα ο μυστικός δείπνος τελείται στην άκρη ενός πεζοδρομίου, λαμβάνοντας Φως. Στο άδειο χαρτόκουτο ενός άστεγου. Στην κάμαρα ενός φτωχού, η προσευχή έμεινε ανεκπλήρωτη. Όχι από τον Θεό, μα απ’ τον συνάνθρωπο. Εκείνον που δεν έμεινε. Σηκώθηκε κι έφυγε πριν γίνει η Κοινωνία για να προλάβει. Κλεισμένος...
Τι πιο όμορφο από το να ταπεινώθεις εμπρός στο φώς;Γυμνός, λυτρωμένος, ελεύθερος.Τότε υπομένονται τα πάθη.Όταν δεν μπορούν πια να σ’αγγίξουν.Όταν η αρετή της ταπεινοφροσύνης φτάνειστο μεγαλείο της για να συναντήσειτο μεγαλείο του Θεού.Δια της ταπείνωσης οδηγούμαστε στα ύψη.Σ’εκείνα τα ύψη που νικούν τον φόβοκαι καλλιεργούν την ασφάλεια της ύπαρξης.
