Εκείνη την άδεια θέση μέσα μου, πες μου πώς θα τη γεμίσω;Εκείνη που σαν σε γνώρισα έπλασα με κάθε κύτταρο αγάπης που παλλόταν για χάρη σου.Δεν είναι θρόνος.Δεν είναι καν ένα άνετο κάθισμα.Είναι απλά μια παλιά ξύλινη καρέκλα από αυτές που αγκαλιάζουν παράδοξα το σώμα σου μόλις καθίσεις.Μα ήταν μόνο για σένα.Τώρα την έβαψα.Μαύρη σαν...

Αχόρταγη η θλίψη, πρώτα φωλιάζει στην καρδιά.Ύστερα περιμένει στωικά, ώσπου η παλίρροια των δακρύων να σωπάσει τον λόγο, για να σου κλέψει και την τελευταία ανάσα ζωής.Όμως, τα μάτια στέκουν πιο ψηλά.Μήπως την ύστατη στιγμή, ξυπνήσει η ελπίδα στην ψυχή, στραγγίξει τα δάκρυα και σου δώσει τη δύναμη να σηκώσεις το κεφάλι έξω από το...

Να ψάξεις να βρεις το ταλέντο σου.Είναι το χάρισμα που σου δόθηκε για να πορευτείς στη ζωή.Μην το αμελήσεις.Είναι εξίσου σημαντικό με το να βρεις την αγάπη.Αν το έχεις ήδη αναγνωρίσει, καλλιέργησε το.Ταξίδεψε το.Μάθε το και θα σε μάθεις.Είναι ο καλύτερος σύντροφος στο μοναχικό ταξίδι της ψυχής.Δεν υπάρχει πιο βαθιά δυστυχισμένος άνθρωπος από αυτόν που...

Πόσες φορές πέρασες όμορφα με ανθρώπους που τελικά φορούσαν μάσκες;Πώς αφέθηκες να αισθανθείς καλά ανάμεσα σε αυτούς που προσποιούνταν ακόμα και το συναίσθημα;Μη γελιέσαι.Δεν αλλοιώθηκες.Δεν ήταν επειδή σου άρεσε ή κατά βάθος σε έπεισε η ηθοποιία τους.Ούτε επειδή θέλησες να τους πιστέψεις.Ήταν που την ψυχή στα μάτια σου καμία μάσκα δεν μπόρεσε να τη σκεπάσει.

Λευκό και μαύρο, μαύρο και λευκό.Τι σημασία έχει η απόχρωση που βλέπουν τα μάτια;Όποιος κι αν είσαι, ένα χρώμα έχει η σάρκα.Το σκοτάδι των παθών, που μόνο μια βαθιά βουτιάστη λυτρωτική παλέτα της ψυχής μπορεί να το φωτίσει.

Να διαβάζεις, να μοσχοβολά η καρδιά σου λέξεις.Να διαβάζεις, να πλημμυρίζουν τα μάτια σου εικόνες να κολυμπούν τα δάκρυα.Να διαβάζεις, να γεννιούνται κόσμοι στο μυαλό σου.Να διαβάζεις, να εξαϋλώνεται μια στιγμή το σώμα σου να ελευθερώνεται η ψυχή σου.

Σκληρή, πεισματάρα ζωή.Πάντα το δικό σου θες να γίνεται.Μ’ αφήνεις να παλεύω και γελάς.Γιατί ξέρεις πως σε αυτά που κανονίζεις θα γυρίσω κι ας έχω άλλα σχέδια.Ακούραστη, με τιμωρείς να χάνω ό,τι αγαπώ και να λούζομαι ό,τι κοροϊδεύω.Νόμο το ‘κανες πια.Μα ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω;Εσύ αυτό που ξέρεις θα κάνεις κι άσε...

Ξεπάγωσα τη νιότη μου από τα θησαυροφυλάκια του νου.Εκεί που φυλαγμένη καρτερούσε να τη ζήσω,Μα εγώ σπατάλησα φιλόδοξα τα χρόνια μουΣε υπερφίαλες ματαιότητες που φουσκώναν το μυαλόΚι αλυσοδέναν την καρδιά στα κατάβαθα των σκοτεινών φυλακών της.Θέλησα έστω και τώρα στα μεσουρανήματά μου να τη δωΝα χαίρεται με εκείνη τη γεύση λησμονιάς στα μάτιαΓια όσα απροκάλυπτα...

Πυροτέχνημα. Η τέχνη της φωτιάς.Η τέχνη του άσβεστου πόθου που ξεκινά από την καρδιά.Πόσο όμορφη μοιάζει στα μάτια!Τα θαμπώνει θαρρείς, σχεδόν τα τυφλώνει.Μένεις να θαυμάζεις το άπιαστο, το μαγικό. Στιγμές ουτοπικές που μόνο ένα παιδί έχει μάθει να μετρά στη μνήμη του.Οι μεγάλοι ξεχνάμε γρήγορα τα πυροτεχνήματα. Δε μας κάνουν εντύπωση πια. Εκτός αν σκάσουν...

Έμαθα να δίνομαι και σκορπίστηκα.Έμαθα να σωπαίνω και φιμώθηκα.Έμαθα ν’ αφήνομαι και μ’ εκμεταλλεύτηκαν.Έμαθα να κλείνομαι κι έμεινα μόνη.Έμαθα να κρίνω και κρίθηκα.Όμως άλλαξα.Έμαθα να δίνω κι έλαβα.Έμαθα να μιλάω κι ακούστηκα.Έμαθα να εμπιστεύομαι κι εκτιμήθηκα.Έμαθα ν’ ανοίγομαι και βρήκα φίλους.Έμαθα ν’ αγαπώ κι αγαπήθηκα.Μην αφήνεσαι έρμαιο της σιωπής και της μοναξιάς.Μόνο πόνο θα γευτείς,...