Εκείνη την εποχή του χρόνου που όλα γαρνίρονται με στολίδια, φώτα και δώρα, υπάρχουν κάποιες ψυχές που μελαγχολούν. Σαν αυτή η χαρά τριγύρω ν’αδειάζει τις καρδιές τους, αντί να τις γεμίζει με ζεστασιά. Είναι εκείνη η θλίψη της μοναξιάς που ποτέ δε χαμογέλασε πλάι σ’ένα πρασινοκόκκινο έλατο. Δεν αγωνιούσε για ένα δώρο έκπληξη κάτω από...

Θα ήθελα να ‘χα ένα μαχαίρι κι ένα μαγικό πινέλο. Με το μαχαίρι θ’ αφαιρούσα κάθε ασχήμια και με το πινέλο θα ζωγράφιζα χαμόγελα στις ψυχές των ανθρώπων. Αλλά πάλι…. με ξέρω. Στο τέλος, θα έβαφα και το μαχαίρι να μην μπορεί κανένα κακό να τρυπώσει σε τούτο δω το παραμύθι!

Όταν υπομένεις, ανέχεσαι και υποχωρείς για να μην στενοχωρήσεις, παρεξηγηθείς ή κατηγορηθείς, είσαι καταδικασμένος να μην απολαμβάνεις τη ζωή σου. Παραχωρείς έδαφος από την ευτυχία σου σε όσους δε διστάζουν να το καταπατήσουν. Επιτρέπεις να φυτέψουν τα ζιζάνιά τους και να καμαρώνουν ύστερα για την εξουσία που έχουν πάνω σου.  “Δε φταίνε αυτοί. Φταις εσύ που το επέτρεψες”,...

Το ματάκι της είχε κοκκινίσει λίγο εξωτερικά από κάποιον ερεθισμό. Το φροντίσαμε με χλιαρό χαμομηλάκι και της υποσχέθηκα ότι την επόμενη θα έχει θεραπευτεί. Αφού με ρώτησε τι σημαίνει το “θεραπευτεί” και της εξήγησα πως κάθε τι στο σώμα μας γιατρεύεται με την κατάλληλη φροντίδα, συνεχίσαμε το παιχνίδι. Την επόμενη μέρα δεν το ανέφερε και θεώρησα...

Έχεις ακούσει ποτέ για τους ανθρώπινους εξωγήινους; Φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με το πράσινο ανθρωπάκι με τα μεγάλα μαύρα μάτια που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς την επίμαχη λέξη. Δεν πρόκειται για εξωγήινους στη μορφή, μα στην ψυχή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που, αν τους ρωτήσεις, ποτέ δε θεωρούν τον εαυτό τους γεννημένο...

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι που συναντάμε στη ζωή μας είναι, συνήθως, χαμογελαστοί, “έξω καρδιά” και φιλικοί με όποιον συναντήσουν για πρώτη φορά. Γι’ αυτό, η πρώτη εντύπωση που δίνουν, συχνά είναι πως δεν τους επηρεάζει τίποτα. Πως ζουν στο δικό τους ονειρόκοσμο, αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Το τελευταίο, βέβαια, δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Σαν...

Τίποτα δε γίνεται φυλακή χωρίς τη θέλησή μας. Ένα μικρό παράθυρο αρκεί. Για να ονειρευτείς, να ταξιδέψεις, να ερωτευτείς. Ένας μικρός ελευθερωτής του μυαλού να σου επιτρέπει ν’ ατενίζεις τον ορίζοντα της έμπνευσης. Τότε όλα τα ανέφικτα γίνονται εφικτά κι όλα τα μακρινά γεμίζουν την αγκαλιά σου. Νοητά για το σώμα, αληθινά για την ψυχή....

Αν όλοι σου λένε το στραβό ως καλλιτεχνία, μα εσύ βλέπεις το ίσιο ως αλήθεια. Αν όλοι ψάχνουν το νόημα προς τα πάνω κι εσύ το βρίσκεις μέσα σου. Αν όλοι κοιτούν μπρος ή πίσω, ενώ εσύ χτίζεις το τώρα. Αν η ευαισθησία σου πληγώνεται από πράγματα που για τους άλλους είναι “έλα μωρέ”. Αν...

«Κοίτα! Το μπαλόνι καρδιά! Φεύγει μακριά! Πάει ψηλά!» είπε γεμάτη ενθουσιασμό, λες και ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε το γκράφιτι στον τοίχο. Η μητέρα της χαμογέλασε.«Έλα πάμε σπίτι!» Η μικρή έτρεξε και μπήκε στην αυλή από την πόρτα που βρισκόταν δίπλα στον τοίχο του γκράφιτι. Συνέχισε ανενόχλητη το παιχνίδι της στο σπίτι, δίπλα στο...

Πόσες φορές η απογοήτευση κυρίευσε το μυαλό σου και η απελπισία μούδιασε την καρδιά σου; Κι εκεί που είχες πέσει και τίποτα ευχάριστο δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό σου, ένα καλόγουστο αστείο από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο σε έβγαλε από τον βάλτο σου. Ήταν αυτή η μικρή ανάσα που χρειαζόσουν για να ανασυντάξεις τις...