Ιστορίες & Μύθοι

Το κορίτσι κι η σκακιέρα

21 Αυγούστου, 2019
Ήταν κάποτε ένα μικρό κορίτσι. Χορός και ζωή ήταν ένα για εκείνη. Το βλέμμα της άνοιξης στα μάτια της, αγνό και καθαρό. Ήθελε μόνο να χορεύει. Αυτή ήταν η ειλικρίνεια της καρδιάς της. Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν την καταλάβαιναν, μα δεν το έβαζε κάτω. Εκείνη είχε για προστασία την αγκαλιά της μουσικής στο σώμα...

Ο τελευταίος χορός

1 Αυγούστου, 2019
Άργησες.Κι ας σου είπα να έρθεις πριν να είναι αργά.Τώρα ξέρω πόσο μάταιο ήταν.Αφού θα ερχόσουν όταν εσύ ήθελες.Θέλει όμως δύο αυτός ο χορός.Η μοναξιά δε χορεύει καλά.Μου πατάει τα πόδια και χάνω τα βήματα.Κι αυτός ο άτονος, σχεδόν φάλτσος ήχος από το παλιό πιάνο δε με εμπνέει να χορέψω.Μαζί θα τα φτιάχναμε όλα καινούρια.Θυμάσαι;Ήχος...

Ο ξενιτεμένος Οδυσσέας

4 Απριλίου, 2019
Το ταξίδι του μεγάλομα οι ελπίδες λιγοστέςνα γνωρίσει την πατρίδανα γιατρέψει τις πληγέςΛαιστρυγόνες και Σειρήνεςβρίσκει πάντοτε μπροστάκαι η θέα της Ιθάκηςφεύγει όλο πιο μακριάΤα φτερά του τα τσακίζουνατυχίες κι αναποδιέςκι απεχθάνεται να βλέπειπίσω από κενές ματιέςΤο ανάστημα ορθώνειλίγο αν τύχει και του πουνπως θα φτάσει, θα γυρίσειεκεί που μόνο αγαπούνΈχει μέσα φυλαγμένομυστικό μες την καρδιάνόστο...

Ο τελευταίος αγώνας

17 Δεκεμβρίου, 2018
Βυθίζομαι. Παλεύω να βγω στην επιφάνεια μα οι αλυσίδες με προφταίνουν. Ξαφνικά βρίσκω ένα βράχο μέσα στη θάλασσα. Τρέχω, αγωνίζομαι. Με όση δύναμη μου έχει απομείνει. Αρχίζω να σκαρφαλώνω. Τα βράχια είναι απότομα και κοφτερά. Ματώνω. Μα δε σταματώ. Χάνω βήματα και ξαναπέφτω. Με τραβά το σκοτάδι του βυθού κοντά του.Αντιστέκομαι. Χωρίς δυνάμεις πια. Απορώ...

Φωτοσταλίδες

2 Δεκεμβρίου, 2018
Ω μούσα εσύ πολύμορφη, τόσες εμπνεύσεις δίνειςΤην πένα κρατά μου γερά κι έχω μακρύ ταξίδιΝα φτάσω μες την άβυσσο να διηγηθώ το πάθοςΤο πάθος που έγινε έρωτας κι αυτός αγνή αγάπηΑφού ψυχή δεν πούλησε στα χρόνια του στον Άδη. Νέος αγνός και καθαρός σαν σύγχρονος ΟρφέαςΤη μουσική είχε για άρμα του, μ’ αυτό και πορευόταν.Ώσπου...

Ο καταραμένος

1 Δεκεμβρίου, 2018
Μες στις σκιές πλανάται αιώνεςΓιατί αρνήθηκε το ΦωςΤι και αν άλλαξε χιτώνεςΟ όφις, φίδι μένει εντός.Παραπλανά και παρασύρειΣε ένα ψέμα δύο αλήθειεςΓια να ‘χει ο άνθρωπος να φθείρειΠνεύμα και νου, καρδιά, συνήθειες.Θείους κανόνες παραβαίνειΚάνει το ανίερο ιερόΜόνο η βλασφήμια του απομένειΘηρίο που πουλά Χριστό.Στα κέρατα του οι εξουσίεςΚαι στα κεφάλια του λεφτάΤα διαδήματα οι φήμεςΠως...

Η λευκή πάπια

28 Νοεμβρίου, 2018
Κάποτε ήταν ένα αγόρι που αγαπούσε τις πάπιες. Όνειρο του ήταν να έχει μια πάπια για συντροφιά. Να μένει μαζί του κι εκείνος να τη φροντίζει. Όμως ζούσε σε διαμέρισμα κι έτσι δε θα μπορούσε να τη συντηρήσει. Να της προσφέρει στοργή, αλλά και λίγο από τη φύση της. Είχε μελετήσει τα πάντα για τις...

Tο γυάλινο σπίτι

27 Νοεμβρίου, 2018
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που ζούσε σε ένα γυάλινο σπίτι. Θα περίμενε κανείς οι τοίχοι του να είναι διάφανοι, όμως στην πραγματικότητα ήταν θόλοι. Σκεπασμένοι με υδρατμούς σε όλο το μήκος τους. Πολλές φορές το κοριτσάκι άπλωνε το χέρι και ζωγράφιζε πάνω στους υδρατμούς για να παίξει. Άλλες φορές έγραφε...

Ο λοξός τοξοβόλος και το δηλητηριασμένο μήλο

26 Οκτωβρίου, 2017
Κάπου πέρα από τον χώρο και παλιά μέσα στον χρόνο, σ’ ένα μακρινό βασίλειο, ζούσε ένας τοξοβόλος. Όλοι τον θαύμαζαν για το πόσο εύστοχος ήταν και μάλιστα έλεγαν πως τα βέλη του είχαν φτερά. Όποιον στόχο κι αν έβαζε τον πετύχαινε κι είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες που του είχε βάλει ο βασιλιάς....

Η κάμπια που φοβόταν να γίνει πεταλούδα

26 Οκτωβρίου, 2017
Μια νεαρή κάμπια περπατούσε ανέμελη σε έναν ανθισμένο κήπο. Έτρωγε και λιαζόταν χωρίς να σκοτίζεται για τίποτα. Λίγο πιο πέρα, πάνω σε ένα όμορφο τριαντάφυλλο καθόταν μία μέλισσα. Μάζευε με επιμέλεια τη γύρη και εργατική όπως ήταν είδε την κάμπια και απόρησε με την ανεμελιά της. «Καλημέρα» της είπε δειλά.«Καλημέρα!» απάντησε η κάμπια μασουλώντας ένα...
1 3 4 5 6